مدل ساختاري بي علاقگي تحصيلي دانشجويان علوم پزشكي براساس متغيرهاي حس انسجام، خوددلسوزي و هوش شخصي

Structural Models of Academic unwillingness based on the Sense of Coherence, Self-Compassion and Personal Intelligence in Medical Students

مقدمه:يكي از چالش‌هاي آموزش پزشكي، بي­ علاقگي تحصيلي دانشجويان مي‌باشد. مطالعه حاضر با هدف طراحي مدل ساختاري بي‌علاقگي تحصيلي دانشجويان براساس متغيرهاي حس انسجام، خوددلسوزي و هوش شخصي صورت گرفت. روش­ ها: روش مطالعه همبستگي از نوع معادلات ساختاري بود كه تعداد 250 نفر از دانشجويان دانشگاه‌هاي علوم پزشكي استان آذربايجان­ غربي در سال تحصيلي 97- 1396 به روش نمونه­ گيري خوشه‌اي چند مرحله‌اي انتخاب شدند. ابزارهاي گردآوري داده‌ها شامل پرسشنامه ­هاي حس انسجام، مقياس خوددلسوزي، هوش شخصي، خرده مقياس بي‌علاقگي تحصيلي و فرسودگي تحصيلي بود. داده ­ها با استفاده از آزمون ضريب همبستگي پيرسون، بوت استراپ و سوبل از طريق نرم­ افزارهاي آماري SPSS و Amos مورد تحليل قرار گرفتند. يافته ها: نتايج حاكي از آن بود كه متغير خوددلسوزي و عامل­ هاي حس انسجام در تعامل با نقش واسطه‌اي هوش شخصي در تبيين بي‌علاقگي تحصيلي دانشجويان موثر است كه در مجموع 48 درصد از واريانس بي‌علاقگي تحصيلي از طريق متغيرهاي مدل تبيين شد. اثر مستقيم هوش شخصي (0/27-)، حس انسجام (0/20-) و خوددلسوزي (0/4-) در برآورد بي‌علاقگي تحصيلي دانشجويان معني‌دار بود. اثر غيرمستقيم حس انسجام (0/11) و خوددلسوزي (0/08) با ميانجي­ گري هوش شخصي بر ميزان بي‌علاقگي تحصيلي دانشجويان معني‌دار بود. نتيجه گيري: با توجه به اثر غيرمستقيم حس انسجام و خوددلسوزي بر ميزان بي‌علاقگي تحصيلي، به نظر مي‌رسد هوش شخصي ارتباط بين حس انسجام و خودلسوزي با بي‌علاقگي تحصيلي را تعديل مي‌كند.

Introduction: One of the challenges of medical education is academic cynicism. The present study aimed at designing structural model of students’ academic cynicism based on sense of coherence, self-compassion and personal intelligence. Methods: This is a correlation study via structural equation modeling.Statistical population include 250 medical students of west Azerbaijan in 2017-18 academic years that have been selected by cluster sampling method. For collecting data, Sense of coherence questionnaire, self-compassion scale, personal intelligence questionnaire and academic unwillingness subscale were used. Data were analyzed by Pearson correlation coefficient, Bootstrap and Sobel test through SPSS and Amos software. Results: The results indicated that sense of coherence and self-compassion are interacting with the intermediate role of personal intelligence in explaining the students' academic unwillingness are effective that totally 48% of the variance of academic willingness is explained through the variables of the model. The direct effect of personal intelligence (-0.27), sense of coherence (-0.20) and self-efficacy (-0.4) were significant in estimating students' academic unwillingness. The indirect effect of sense of coherence (0.11) and self-compassion (0.08) by mediating personal intelligence on the students' academic unwillingness is significant. Conclusion: Considering the indirect effect of coherence and self-compassion on the degree of academic unwillingness, it seems that personal intelligence modulates the relationship between sense of coherence and self-compassion with academic unwillingness.