بررسي روحيه كارآفريني دانشجويان دانشگاه هاي علوم پزشكي كردستان و كرمانشاه در سال 1394

Survey of Entrepreneurship Spirit of students in Kurdistan and Kermanshah Universities of Medical Sciences, 2015-2016

زمينه و اهداف: كارآفريني و افزايش فعاليت­هاي كارآفرينانه مي تواند محرك مناسبي در جهت رشد و توسعه جوامع محسوب شود و افزايش درآمد و بهبود زندگي افراد را به همراه داشته باشد. اين مطالعه با هدف تعيين روحيه كارآفريني دانشجويان دانشگاههاي علوم پزشكي كردستان و كرمانشاه در سال 1394 اجرا گرديد. روش بررسي: اين مطالعه از نوع مقطعي بود. جامعه مورد بررسي، دانشجويان دانشگاه­هاي علوم پزشكي كردستان و كرمانشاه بودند كه از بين آن­ها 500 نفر به روش تصادفي طبقه بندي شده با تخصيص متناسب استفاده شد. ابزار گردآوري داده­ها پرسشنامه 54 سئوالي روحيه كارآفريني استفاده گرديد. براي توصيف، تجزيه و تحليل داده­هاي جمع آوري شده از آمار توصيفي شامل فراواني، ميانگين و انحراف معيار و آزمون يو-من ويتني و كروسكال واليس استفاده گرديد. يافته­ ها: ميانگين نمره كلي كارآفريني دانشجويان مورد بررسي برابر با 07/5±69/29 بود. اين نمره در دانشجويان علوم پزشكي كردستان و علوم پزشكي كرمانشاه به ترتيب برابر با 13/5±89/29 و 03/5±52/29 بود. روحيه كارآفريني در بين دو دانشگاه مورد بررسي، تفاوت آماري معني داري را نشان نداد (98/0=P). نتيجه گيري: نتايج اين مطالعه نشان داد كه دانشجويان هر دو دانشگاه مورد بررسي در حيطه هاي توفيق طلبي و ريسك ­پذيري روحيه كارآفريني از روحيه كارآفريني بالاتر از ميانگين برخوردار بودند و اين مسأله مي­تواند زمينه­اي مساعد براي اجرا و پيشبرد برنامه هاي مربوط به توسعه و آموزش هاي كارآفريني ايجاد نمايد.

Background & Objectives: Entrepreneurship and enhancing entrepreneurial activities can be considered as an appropriate stimulus for the growth and development of communities and also for increasing the income and finally for improving people lives. The present study was done to evaluate the entrepreneurship spirit of students in Kurdistan and Kermanshah Universities of Medical Sciences, 2015-2016. Material and Methods: This was a cross-sectional study. The populations of the study were Kurdistan and Kermanshah Universities of Medical Sciences, the students, of which were 500 who selected by classified random sampling using a proportional allocation. A questionnaire including 45 items was used to collect data on entrepreneurial spirit. In order to describe and analyze the collected data the descriptive statistics including frequency, mean, standard deviation and Mann-Whitney U and Kruskal-Wallis was used. Results: The mean score of entrepreneurship among studied students was equal to 29.69±5.07. The scores in Kurdistan University of Medical Sciences students and Kermanshah University of Medical Sciences students were 29.89±5.13 and 29.52±5.03 respectively. The Entrepreneurial spirit between the two universities, did not show statistically a significant difference (P=0.98). Conclusion: The results of the present study showed that students of both universities in most areas of the entrepreneurial spirit had high entrepreneurial spirit (above average). This can be a favorable ground for implementing programs related to the development and entrepreneurship training.