بررسي اثر تزريق داخل ويتره آواستين و تركيب آواستين و tPA بر حدت بينايي و ضخامت ماكولا در بيماران با دژنراسيون ماكولاي وابسته به سن نيوواسكولار

Comparing the effect of avastinin alone with intravitreal tissue plasminogen activator plus avastin on hemorrhagic choroidal neovascularization in patients with neovascular age related macular degeneration

زمينه و هدف: نئوواسكولاريزاسيون هموراژيك كوروئيد در بيماران مبتلا به دژنراسيون ماكولاي وابسته به سن عارضه اي عمده در صورت عدم درمان است كه مي تواند عواقب شديدي در حدت ديد بيماران ايجاد كند. هرچند درمان استانداردي جهت اين وضعيت وجود ندارد، فعال كننده پلاسمينوژن بافتي داخل ويتره با گاز روشي كلاسيك و بسيار مورد علاقه است. با اين وجود اين درمان ممكن است در طولاني مدت بعلت پيشرفت پاتولوژي زمينه اي بي فايده گردد. بنابراين، برخي محققين پيشنهاد كرده اند تا عوامل ضد عامل رشد اندوتليوم عروقي نظير آواستين در اين بيماران مدنظر قرار گيرند. هدف از اين مطالعه مقايسه پيامدهاي درمان با فعال كننده پلاسمينوژن بافتي داخل ويتره و فعال كننده پلاسمينوژن بافتي داخل ويتره بهمراه آواستين است. مواد و روش كار: درمجموع 43 بيمار مبتلا به نئوواسكولاريزاسيون هموراژيك كوروئيد مرتبط با دژنراسيون ماكولاي وابسته به سن بطور تصادفي به دو گروه تقسيم و تحت درمان با 25/1 ميلي گرم آواستين داخل ويتره (21 مورد) يا 25/1 ميلي گرم آواستين بهمراه 50 ميكروگرم فعال كننده پلاسمينوژن بافتي (22 مورد) قرار گرفتند. حدت بينايي (با استفاده از لاگمار) و ضخامت بخش مركزي ماكولا در ماه هاي 2 و 6 پس از درمان اندازه گيري و بين دو گروه مقايسه شد. يافته ها: سيزده مرد و 9 زن با سن ميانه 74 سال (گروه درمان تركيبي) با 12 مرد و 9 زن با سن ميانه 73 سال (گروه درمان منفرد) مقايسه شدند (p بترتيب 89/0 و 81/0). ميانه درصد تغيير در حدت بينايي در ماه 2 در گروه درمان تركيبي 3/4% كاهش و در گروه درمان منفرد 6/8% كاهش و 10% در هر دو گروه در ماه 6 بود. بهبود حدت بينايي در هر دو گروه 6 ماه پس از درمان معني دار بود ولي تفاوت معني داري بين دو گروه از اين نظر ديده نشد (p بترتيب 93/0 و 96/0 در ماه هاي 2 و 6). ميانه درصد تغيير در ضخامت بخش مركزي ماكولا در ماه 2 در گروه درمان تركيبي 9/16% كاهش و در گروه درمان منفرد 8/16% كاهش و در ماه 6 1/19% در گروه درمان تركيبي و 2/18% در گروه درمان منفرد بود. ضخامت قسمت مركزي ماكولا در هر دو گروه 6 ماه پس از درمان بطور معني داري كاهش يافته بود ولي مجددا تفاوت معني داري بين دو گروه از اين نظر ديده نشد (p بترتيب 97/0 و 79/0 در ماه هاي 2 و 6). نتيجه گيري: هر دو روش درماني در بهبود نئوواسكولاريزاسيون هموراژيك كوروئيد مرتبط با دژنراسيون ماكولاي وابسته به سن پس از شش ماه موفق بودند، ولي تفاوت معني داري در اين زمينه بين دو روش نبود.

Background: Hemorrhagic choroidal neovascularization in patients with age-related macular degeneration (AMD) is a serious complication that if left untreated may cause severe consequences in patients’ visual acuity. Although there is not a standard treatment for this condition, intravitreal tissue plasminogen activator (t-PA) with gas is a classic and highly enthusiastic approach. Using this treatment, however, may become in vain in long term because of the progression of the underlying pathology. So, some authors have proposed using anti-vascular endothelial growth factor (VEGF) agents such as Avastin in these patients. The aim of this study is to compare outcomes of treatment with intravitreal t-PA or t-PA plus Avastin. Methods & Materials: A total of 43 patients with AMD-related hemorrhagic choroidal neovascularization were randomized in two groups, receiving either intravitreal 1.25 Avastin (n=21) or intravitreal 1.25 Avastin plus 50 microgram t-PA (n=22). Visual acuity (using LogMar) and central macular thickness were measured at months 2 and 6 post-treatment and compared between the two groups. Results: Thirteen males and 9 females with the median age of 74 years (combined treatment group) were compared with 12 males and 9 females with the median age of 73 years (single treatment group) (p=0.89 and 0.81, respectively). Median percent changes in visual acuity were 4.3% decrease in the combined treatment group and 8.6% in the single treatment group at month 2 and 10% in both groups at month 6. Visual acuity ameliorated significantly in both groups 6 months after treatment, but there was no significant difference between the two groups in this regard (p=0.93 and p=0.96 at months 2 and 6 post-treatment). Median percent changes in central macular thickness were 16.9% decrease in the combined treatment group and 16.8% in the single treatment group at month 2 and 19.1% in combined treatment and 18.2% in single treatment group at month 6. Central macular thickness decreased significantly in both groups 6 months after treatment, but again there was no significant difference between the two groups in this regard (p=0.97 and p=0.79 at months 2 and 6 post-treatment). Conclusion: Both therapeutic approaches were effective in treating AMD-related hemorrhagic choroidal neovascularization after six months, but there was no significant difference between the two methods in this regard.