بررسي ميزان تغيير بيان و جهش هاي ژن هاي P53 و MICAL2 در مبتلايان به سرطان معده در شهر كرمان

Evaluation of P53 and MICAL-2 Gene Expression and Mutations in Gastric Cancer Patients in Kerman

سابقه و هدف: سرطان معده شايع‌ترين سرطان‌ بعداز سرطان ريه و دومين عامل مرگ ومير ناشي ازسرطان درجهان است. تغييردرسطح بيان ژنها يكي ازمهمترين عوامل دربروز سرطان است. از جمله ژنهايي كه سطح بيان آنهادرسرطان، تغييرمي كند مي توان به P53 و MICAL2 اشاره كرد. ژن P53 ، يكي ازمهم‌ترين ژن‌هايي است كه درممانعت ازبروز سرطان اهميت داشته ودرتنظيم چرخۀ سلولي نقش دارد. ازسوي ديگر،MICAL2 كد كننده آنزيم مونواكسيژناز است ناپايداريF-اكتين مي شود. افزايش بيان اين ژن درتبديل سلولهاي مزانشيال به اپي تليال در بافت سرطاني انسان و متاستاز نقش مهمي برعهده دارد . باتوجه به اينكه بررسي ژن MICAL-2 همزمان با ژن P53 در سرطان معده تاكنون صورت نگرفته است، اين مطالعه باهدف تعيين ميزان تغيير بيان اگزونهاي 4، 5، 6 و7 ژن P53 و MICAL2 براي اولين باردر مبتلايان سرطان معده درشهر كرمان درسال 1395-1396بااستفاده ازروشهايTime Real RT-qPCR و PCR-SSCP انجام شد. مواد و روشها: دراين مطالعه مـوردي-شـاهدي بيان ژنهاي P53 و MICAL2 بررسي شد. 30 نمونـه شـامل نمونـه بافـت تومـوري معـده ونمونـه بافـت حاشـيه سـالم آن ازبيمـاران تهيـه گرديـد RNA كل اسـتخراج شـده، سـپسcDNA ســاخته شــد. درنهايــت بــا تكنيــكهاي Time Real RT-qPCR و PCR-SSCPواستفاده ازروش توالي يابي بيــان ژنهاي MICAL2و P53 تعيين شـد. بـراي تجزيه وتحليـل ميـزان بيـان ژنهـا ازآزمون آماريTest-T و ANOVA استفاده شد. يافته ها: طبق نتايج بدست آمده، در بيماران مبتلا به سرطان معده، ميزان بيان اگزون 6 دربافت سالم 38/0 و دربيماران 04/2 و ميزان بيان اگزون 7 در بافت سالم 47/0و دربيماران 11/3 بود ولي اگزونهاي 4 و 5 ژن P53 تغيير معني داري نداشت. همچنين افزايش بيان ژن MICAL2 دربافت توموري2/2 برابر بافت سالم بود ومشخص شد ميزان بيان ژنهاي P53 و MICAL2 دربافت توموري، به مراتب بيشتر ازبافت سالم اطراف تومور مي‌باشد(P<0.05). از سوي ديگر، براساس روش توالي يابي مشخص شد كه دراگزون 4 دو نوع جهش از نوع حذف و بدمعني وجود دارد. نتيجه‌گيري: باتوجه به تغييرات در بيان ژنهاي P53و MICAL2درسرطان معده مي‌توان از تغيير بيان ژنها درافرادي كه سابقه خانوادگي دارند، بعنوان يك بيوماركر استفاده نمود. چراكه تشخيص سرطان در مراحل اوليه، به‌طور قطع باپاسخ به درمان بهتري همراه است.

Background and Aim: Stomach cancer is one of the most common cancers after lung cancer and the second cause of cancer deaths worldwide. Changes in the expression level of genes are one of the most important factors in cancers. Among them p53 and MICAL-2 were found have changes in their expression levels. P53 gene plays an important role as a tumor suppressor which is also regulates the cell cycle. MICAL-2 encodes monooxygenase which raises F-actin depolymerization. Increased expression of this gene involves the conversion of mesenchymal cells to epithelial which has been associated with metastasis. Considering that the MICAL-2 gene had not been studied with P53 gene at the same time in gastric cancer, this study was conducted to evaluate the expression level of P53 and MICAL-2 genes in stomach cancer patients in Kerman. Materials and Methods: A case-control study was designed to determine the changes in the expression level of P53 and MICAL-2 genes. 30 tumor tissues and marginal non-tumor control tissues were obtained from patients. Total mRNA of the samples was extracted, then after cDNA synthesis, Real-Time RT-qPCR, PCR-SSCP as well as sequencing was performed to measure the gene expressions. T-test and ANOVA were used for data analysis. Results According to the results, the expression levels of p53 gene were 0.38, 0.47 in cancerous tissues whereas they were 2.04 and 3.11 in normal tissues for exon 6 and 7 respectively. But the results indicated that exons 4 and 5 did not statistically different in normal and cancerous tissues. For MICAL-2 the expression level in the tumor was 2.2 fold increased in comparison to normal tissues. Therefore, it was found that the expression levels of p53 and MICAL-2 genes were significantly higher in tumor tissues compared to those from normal tissues (P<0.05). On the other hand, sequencing results demonstrated missense and deletion mutations in exon 4. Conclusion: Regarding to the changes in the expression of P53 and MICAL2 genes in gastric cancer, determination of the expression level in individuals who have family history of this problem, these genes can be used as biomarkers. Because the diagnosis of cancer in the early stages definitely have a better response to therapies.