بررسي دقت تشخيصي راديوگرافي پانوراميك ديجيتال در تعيين پوسيدگي هاي پروگزيمال دندان هاي خلفي

مقدمه: با توجه به روند غيرقابل برگشت و پيشرفت سريع پوسيدگي دنداني، تشخيص و پيشگيري از آن مسئوليت مهمي در حرفه دندانپزشكي مي باشد. ﺑﺎ در ﻧﻈﺮ ﮔﺮﻓﺘﻦ ﻣﺰاﻳﺎي ﺳﻴﺴﺘﻢ دﻳﺠﻴﺘﺎل پانوراميك و محدوديت هاي تكنيك بايت وينگ، در اين مطالعه دقت تشخيصي ديجيتال پانوراميك را ﺑﺎ گرافي بايت وينگ در ﺗﺸﺨﻴﺺ ﭘﻮﺳﻴﺪﮔﻲ پروگزيمالي دندان هاي خلفي موردبررسي قرارداديم. مواد و روش: در اين مطالعه توصيفي مقطعي (Cross-Sectional) تعداد 30 بيمار كه جهت انجام كارهاي دندانپزشكي نياز به تهيه راديوگرافي پانوراميك و BW(Bite Wing) داشتند، انتخاب شدند. راديوگرافي هاي بايت وينگ و ديجيتال پانوراميك از هر بيمار تهيه گرديد. اين راديوگرافي ها كدگذاري شده و در اختيار يك راديولوژيست دهان، فك و صورت قرار گرفتند. نتايج به دست آمده وارد نرم افزار آماري SPSS نسخه 0/18 شده و با استفاده از روش هاي آماري مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها: در مقايسه دقت راديوگرافي پانوراميك ديجيتال و بايت وينگ در تشخيص پوسيدگي پروگزيمالي دندان هاي پره مولر، و هم چنين مولر اختلاف معني داري در مورد دو نوع راديوگرافي به عمل آمده مشاهده نشد. مقدار حساسيت، ويژگي و دقت راديوگرافي پانوراميك ديجيتال7/79 درصد (Sensitivity=79.7%)، 9/83 درصد (Specificity=83.9%) و 8/82 درصد (Accuracy=82.8%) به دست آمد كه نشان دهنده دقت بالاي راديوگرافي پانوراميك ديجيتال در تشخيص پوسيدگي پروگزيمال دندان هاي خلفي بود. بحث و نتيجه گيري: با توجه به نتايج حاصل از اين مطالعه، عدم وجود اختلاف بين اين دو نوع گرافي و همچنين حساسيت و ويژگي بالاي پانوراميك، راديوگرافي ديجيتال پانوراميك شايد بتواند جايگزيني براي راديوگرافي بايت وينگ جهت تشخيص پوسيدگي بين دنداني باشد.