تحليل شكستگي ها در ميدان گازي پارس جنوبي

ميدان گازي پارس جنوبي واقع در خليج فارس, يكي از بزرگ ترين ميادين فراساحلي جهان است كه واحدهاي مخزني اصلي آن راسكانس هاي كربناته دريايي كم عمق كنگان /دالان, با سن پرمين مياني-بالايي تا ترياس زيرين, تشكيل مي دهند. به منظور تحليل هندسه و تراكم شكستگي هاي اين ميدان, نمودارهاي FM1 متعلق به شش چاه قائم و يك چاه انحرافي آن با استفاده از نرم افزار ژئوفريم مورد بررسي قرار گرفتند. هم چنين تعيين ارتباط ميان شكستگي ها و ساختارهاي زمين شناسي از ديگر اهداف اين مطالعه بوده است. نتايج حال از تفسير تصاوير نشان مي دهد كه شكستگي هاي طبيعي عمدتا در يكي از روندهايN80-N100,N-S,N140-N160وN40-N50 گسترش يافته اند. شباهت موجود ميان روند شكستگي ها در همه چاه هاي مورد مطالعه, نشان دهنده تاثير عوامل تكنوتيكي منطقه اي در پيدايش آن هاست. فعاليت مجدد گسل هاي پي سنگي, تنش تراكمي ناحيه اي قبل از چين خوردگي در پيش بوم زاگرس و انحناي ناحيه اي وابسته به آن, از جمله عوامل تكنوتيكي موثر بر ايجاد و توزيع شكستگي ها در منطقه مورد مطالعه به حساب مي آيند. تراكم شكستگي ها در جهت جانبي تغيير چنداني از خود نشان نمي دهد ولي اختلاف موجود در ميزان شيل واحدهاي مخزني, يك عامل كليدي در كنترل توزيع شكستگي ها در جهت قائم است؛ به گونه اي كه افزايش مقدار شيل در واحدهاي K1و K3 در مقايسه با واحدهاي K2و K4, منطيق بر كاهش تراكم شكستگي ها در اين واحدها مي باشد.