سنجش مهارت ارتباط بين فردي و عوامل مرتبط با آن در دانشجويان پرستاري و مامايي

Assessment of Interpersonal Communication Skills and Related Factors in Nursing and Midwifery Students

مقدمه: توانايي مهارت‌هاي ارتباطي، به عنوان يكي از مهارت‌هاي اجتماعي پايه در نظر گرفته شده است. در علوم پزشكي نيز ارتباطات ركن اصلي مراقبت از بيمار محسوب مي‌شود؛ بنابراين توانايي برقراري ارتباط مؤثر دانشجويان با تيم درماني و همكاران خود منجر به پيشبرد اهداف آموزشي و درماني شده و تأثير بسزايي در عملكرد آنان در مراقبت از بيماران دارد. هدف از اين مطالعه بررسي وضعيت مهارت ارتباط بين فردي در دانشجويان پرستاري و مامايي و عوامل مرتبط با آن بود. روش بررسي: اين مطالعه توصيفي- تحليلي بر روي 347 دانشجوي پرستاري و مامايي دانشگاه آزاد اسلامي واحد رشت كه به روش تصادفي انتخاب شده بودند، انجام گرفت. از پرسشنامه استاندارد مهارت‌هاي ارتباطي بين فردي با 19 سؤال استفاده شد. از آزمون‌هاي آماري تحليلي نظير، تي مستقل، كاي دو و ضريب همبستگي پيرسون استفاده شد. تحليل داده‌ها با استفاده از نرم‌افزار آماري SPSS نسخه 22 انجام شد. يافته‌ها: ميانگين سني دانشجويان مورد بررسي،38 /6±22/59 سال بود. ميانگين نمره مهارت ارتباط بين فردي در دانشجويان مامايي72 /8± 64/17 و در دانشجويان پرستاري 7/97±65/62به دست آمد.3/ 57درصد از دانشجويان، مشكل ارتباطي داشتند. بين متغير سن، ترم تحصيلي و وضعيت تأهل با نمره ارتباط بين فردي دانشجويان ارتباط آماري معني‌داري مشاهده نشد. در دانشجويان مامايي بين معدل با سطح برقراري ارتباط بين فردي ارتباط معني‌دار وجود داشت (0/03=P). بحث و نتيجه‌گيري: با توجه به وضعيت نامطلوب ارتباطي در دانشجويان به نظر مي‌رسد برنامه‌ريزي براي آموزش مهارت‌هاي ارتباطي مؤثر و برگزاري كارگاه‌هاي عملي در اين زمينه مي‌تواند جهت بهبود وضعيت ارتباط بين فردي دانشجويان در اولويت قرار گيرد.

Background & Objectives: Communication skills have been considered as one of the basic social skills and in medicine field, too, communication is the main component of patient care. Therefore, in students of medical-related fields, the ability of establishing efficient communication with members of medical team leads to the advancement of educational and therapeutic goals and has a significant impact on their performance in patient care. The aim of this study was to investigate interpersonal communication skills in nursing and midwifery students and its related factors. Methods: This descriptive-analytic study was conducted on 347 nursing and midwifery students of Azad University of Rasht Selected randomly in 2016. Data gathering tool was a standardized questionnaire of interpersonal communication skills containing 19 items. Data analysis was done using analytical statistical tests such as Pearson correlation coefficient, ttest and chi-square and through SPSS version 22. Results: Mean age of students was 22.59±6.38 years. Mean score of communication skills was 64.17±8.72 in midwifery students and 65.62±7.97 in nursing students. In whole, 57.3% of students had communication problems. Students’ interpersonal communication score showed no statistically significant association with variables of age, educational level and marital status. But, there was a significant correlation between the midwifery students’ grade point average and their interpersonal communication level (P= 0.03). Conclusion: Due to the unfavorable status of interpersonal communication skills among students, planning for teaching these skills and holding practical workshops in this area should be considered as a priority.