بررسي و مقايسه بازيافت نفت در فرآيند شبيه سازي تزريق گاز امتزاجي و غير امتزاجي در يك مخزن شكافدار زير اشباع

عمده توليد نفت خاورميانه از مخازن كربناته كه بيشتر آن ها مخازن شكافدار هستند, صورت مي گيرد. مخازن شكافدار در مواردي, كانديداهاي ضعيفي براي از ديادبرداشت نفت در نظر گرفته مي شوند كه دليل آن, پيچيدگي پيش بيني بهره دهي اين مخازن مي باشد. نفت و سيال تزريقي, تمايل بيشتري به توليد از طريق شكافت ها داشته و نفت موجود در بلوك هاي ماتريكس به راحتي جابه جا نمي شوند. تزريق گاز, روشي است كه ممكن است به طور قابل توجهي ضريب بازيافت نفت را در اين مخازن افزايش دهد. يكي از مكانيسم هاي مهم ازدياد برداشت نفت از مخازن شكافدار, "تزريق گاز امتزاجي" است. تزريق گاز امتزاجي, ممكن است مقادير قابل توجهي از نفت خام به دام افتاده در ماتريكس ها را بازيافت كند. ميدان مورد مطالعه, يك مخزن شكافدار در غرب ايران است. در اين مقاله, براي تعيين حداقل فشار امتزاج پذيري گازهاي متان و گاز مخزن, از شبيه ساز تركيبي يك بعدي و براي تعيين حداقل فشار امتزاج پذيري LPG از ماژول PVTi نرم افزار Geoquest استفاده شده است. در ادامه, الگوهاي مختلف تزريق از لحاظ موقعيت و تعداد چاه هاي تزريقي و نحوه تكميل آنها مورد بررسي قرار گرفته است. بهترين الگوي تزريق براساس بيشترين ضريب بازيافت انتخاب و سناريوهاي تزريق گاز در دبي هاي متفاوت با سناريوي تخليه طبيعي مورد مقايسه قرار گرفت. تزريق گاز امتزاجي LPG در اين مخزن نسبت به سناريوهاي تزريق گاز غير امتزاجي و تخليه طبيعي داراي ضريب بازيافت بيشتري است. با تزريق LPG به درون مخزن, گاز تزريقي از طريق شبكه شفاف و با كمك ريزش ثقلي به درون بلوك هاي ماتريكس نفوذ مي كند. وقتي كه جريان دو فازي در شكاف ها به وجود مي آيد, نقش فشار موئينگي نيز افزايش مي يابد. فشار موئينگي نفت و گاز در مقابل جريان نفت از درون بلوك هاي ماتريكس به شكاف مقاومت مي كند.