تاثير واقعيت مجازي در توانبخشيِ اندام فوقانيِ بيماران سكته ي مغزي: مرور نظام‌مند و فراتحليل

مقدمه و اهداف بسياري از مردم بعد از سكته مغزي غالبا در فعاليت هاي روزانه ي خود مثل نوشتن، رانندگي و غيره دچار مشكل مي شوند. واقعيت مجازي و بازي هاي ويدئويي نوع جديدي از درمان مي باشد كه براي افراد دچار سكته ي مغزي ارائه شده است. مطالعه حاضر با هدف مقايسه اثربخشي "توانبخشي اندام فوقاني با استفاده از واقعيت مجازي"در مقايسه با مداخله هاي ديگر يا عدم مداخله انجام شد. مواد و روش ها مطالعه حاضر يك مرور نظام مند به همراه فراتحليل مي باشد. جستجو در پايگاه هاي Cochrane Library، Science Direct، PED، REHABDATA،(Medline (PubMed به روي مقالاتي كه تاثير استفاده از واقعيت مجازي در توانبخشيِ اندام فوقاني را بررسي كرده بودند، انجام گرفت. جهت تحليل داده ها و فراتحليل از نرم افزار Comprehensive Meta Analysis استفاده شد. يافته ها تعداد 21 مقاله كه شامل 1005 شركت كننده بود، انتخاب شد. اندازه نمونه مطالعات عموما كوچك بوده و مداخله هاي متفاوتي در آنها استفاده شده بود. كيفيتِ روش مقاله هاي انتخاب شده با معيار PEDro تاييد شد. در مطالعاتِ انتخاب شده، روش هاي مداخله در جهت بهبود عملكرد حركتي طراحي شده بود. گروه هاي كنترل تحت توانبخشي متداول قرار گرفته بودند يا هيچ مداخله‌اي دريافت نكرده بودند. نتيجه گيري استفاده از واقعيت مجازي، در بهبود عملكردِ اندام فوقاني و انجام فعاليت هاي روزانه سودمند مي باشد. هم چنين استفاده از واقعيت مجازي به عنوان مكملي در كنار توانبخشي معمول باعث بهبود عملكرد دست مي شود.