بررسي اثربخشي آموزش سلامت معنوي بر اميدواري و راهبردهاي مقابله‌‌يي در بيماران مبتلا به مولتيپل اسكلروزيس (ام.اس.)

Examining the Effect of Spiritual Health on Hope and Coping Strategies among Patients with Multiple Sclerosis (Ms)

سابقه و هدف: شناخت ابعاد معنوي، جزء حياتي سلامت انسان است كه به افزايش علاقه به آموزش معنويت منجر مي‌شود. سلامت معنوي تأثير مثبتي روي سلامتي، طول عمر و بهبودي از بيماري جسماني دارد. ازاين‌رو، هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي آموزش سلامت معنوي گروهي بر اميدواري و راهبردهاي مقابله‌يي بيماران مبتلا به مالتيپل اسكلروزيس (ام.اس.) است. روش كار: اين پژوهش از نوع كارآزمايي باليني است كه جامعه‌ي آماري آن را اعضاي «جامعه‌ي حمايت از بيماران ام.اس.» شهر تهران تشكيل مي‌دهند. پس از محاسبه‌ي حجم نمونه، نمونه‌گيري در دو مرحله انجام شد؛ ابتدا 100 نفر از اعضاي جامعه‌ي حمايت از بيماران ام.اس. و سپس 30 نفر، به‌صورت تصادفي انتخاب شدند و در دو گروه آزمايش (15 نفر) و كنترل (15 نفر) قرار گرفتند. يك روان‌شناس باليني آموزش ديده، آموزش سلامت معنوي را به‌صورت گروهي، در هشت جلسه‌ي 90 دقيقه‌يي برگزار كرد. ابزار گردآوري اطلاعات شامل پرسش‌نامه‌ي اميدواري ميلر (MHS) و پرسش‌نامه‌ي راهبردهاي مقابله‌يي لازاروس و فولكمن (CSQ) بود. نمره‌هاي پيش‌آزمون و پس‌آزمون نيز با استفاده از تجزيه و تحليل كوواريانس، تحليل شد. در اين پژوهش همه‌ي موارد اخلاقي رعايت شده است. علاوه‌براين، نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: يافته‌ها نشان مي‌دهد كه آموزش هشت جلسه مداخله‌ي سلامت معنوي در گروه آزمايش، نسبت به گروه كنترل، موجب تغيير در نمره‌هاي حاصل از متغيّرهاي اميدواري (35/0)، راهبردهاي مقابله‌يي مسئله‌مدار (40/0) و هيجان‌مدار (25/0) شده است. نتيجه‌گيري: نتايج پژوهش گوياي اين است كه آموزش سلامت معنوي مي‌تواند در افزايش اميدواري و تقويت راهبردهاي مقابله‌‌يي كارآمد (مسئله‌مدار) افراد مبتلا به ام.اس. مؤثر باشد.

Background and Objective: Spiritual dimension plays an essential role in human health, thus attracting great interest in teaching spirituality. Spiritual health has a positive impact on the health, longevity and recovery from physical illnesses. Given that, the aim of this study was to evaluate the effect of mental health education on hope as well as coping strategies of patients with Multiple Sclerosis. Method: This study was a clinical trial whose population were members of the ‘community support for MS patients’ in Tehran . After calculating the sample size, sampling was conducted in two stages: first, 100 members of the community in support of the MS patients were selected. Second, 30 of them were randomly assigned to two groups, namely experimental (n = 15) and control (n = 15) groups. Spiritual health group teaching for 8 sessions of 90 minutes was held by a trained clinical psychologist. Privacy as a fundamental principle in the treatment of patients was also considered by keeping the personal information confidential. Data collection tools included Miller Hope Scale (MHS) and Lazarus and Folkman’s Coping Strategies Questionnaire (CSQ). Pre-test and post-test results were analyzed using covariance. In this study, all the ethical issues were considered; moreover, the authors declare no conflict of interest. Results: The results demonstrated that the teaching made a significant difference between the experimental and control group. After controlling for pre-test scores, a significant difference between the mean scores of hope (p = <. 000) and coping strategies (emotion-focused and problemfocused) was found between the groups on post-test (p = <. 000). Conclusion: According to the findings, Spiritual health education can raise hope and foster effective coping strategies (problem-focused) in people who suffer from MS.