عنوان مقاله :
رابطه‌ي فعاليت بدني منظم با هوش معنوي و بهزيستي روان‌شناختي در سالمندان شهر تهران
عنوان به زبان ديگر :
The relationship between regular physical activity with spiritual intelligence and psychological well-being among the elderly in Tehran
پديد آورندگان :
كاشاني موحد، بهاره جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي , نيك فرجاد، حسين جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي , شهبازپور,، حميدرضا جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي , داودزاده، كامليا جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي , ملايي، پريسا جهاد دانشگاهي علوم پزشكي شهيد بهشتي , ملامحمودي، محمد دانشگاه علوم پزشكي همدان
كليدواژه :
هوش معنوي , فعاليت بدني , سالمند , بهزيستي روان شناختي
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: اين مطالعه با هدف بررسي رابطه‌ي فعاليت بدني با هوش معنوي و بهزيستي روان‌شناختي در سالمندان شهر تهران صورت گرفته است.
روش كار: اين پژوهش ازنوع توصيفي - مقطعي است. جامعه‌ي آماري آن شامل تمام سالمندان (افراد 60 سال و بالاتر) ساكن شهر تهران است كه از ميان آنان 200 نفر با روش نمونهگيري در دسترس مبتني بر هدف انتخاب شدند. دادهها با استفاده از پرسشنامهي هوش معنوي كينگ، پرسشنامهي بين‌المللي فعاليت بدني، پرسشنامهي بهزيستي روان‌شناختي ريف و سؤا‌ل‌هاي جمعيت‌شناختي در ميان سالمندان گردآوري شد. براي تجزيه و تحليل آماري دادهها نيز از آزمونهاي پيرسون و رگرسيون خطي استفاده گرديد. در اين پژوهش همه‌ي موارد اخلاقي رعايت شده است. علاوه‌براين، نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.
يافته‌ها: نتايج اين مطالعه نشان داد كه بين هوش معنوي و تمام ابعاد آن با فعاليت بدني منظم ارتباط مستقيم و معنيداري وجود داشت (05/0≥P). همچنين از ميان مؤلفه‌هاي بهزيستي رواني؛ رشد شخصي، ارتباط مؤثر با ديگران و پذيرش خود با فعاليت بدني منظم ارتباط معني‌دار داشت (05/0≥P). از سوي ديگر نتايج مطالعه نشان داد كه هوش معنوي با بهزيستي رواني سالمندان نيز رابطه‌ي مستقيم و معنيداري داشت (05/0≥P).
نتيجه‌گيري: با توجه به ارتباط مثبت فعاليت بدني منظم با هوش معنوي و برخي مؤلفه‌هاي بهزيستي رواني مي‌توان براي ارتقاء سلامت روان در اين افراد از عامل فعاليت بدني بهره برد.
چكيده لاتين :
Background and Objective: This study aimed to examine the
relationship between regular physical activity with spiritual intelligence
and psychological well-being among the elderly in Tehran.
Method: The study adopted a cross-sectional design. The study
population included all the seniors (over 60 years old) living in Tehran. In
total, 200 participants were selected through purposive convenience
sampling. Data were collected using King’s Spiritual Intelligence SelfReport Inventory, International Physical Activity Questionnaire, Ryff’s
Psychological Well-being Questionnaire, and a demographic
questionnaire. Pearson product moment correlation and linear regression
were employed for data analysis. All ethical issues were observed in this
study and the researchers declared no conflict of interests.
Results: The obtained results indicated a significant positive relationship
between spiritual intelligence (and all its subscales) and regular physical
activity (P≥0.05). Furthermore, three subscales of psychological wellbeing (namely individual growth, positive communications with others,
and self-acceptance) significantly correlated with regular physical activity
(P≥0.05). It was also found that seniors’ spiritual intelligence and
psychological well-being were measurably interrelated (P≥ 0.05).
Conclusion: Given that regular physical activity has a positive
relationship with spiritual intelligence and some of the subscales of
psychological well-being, it is recommended that the elderly should be
involved in regular physical activity to promote their health.
عنوان نشريه :
پژوهش در دين و سلامت
عنوان نشريه :
پژوهش در دين و سلامت
