مقايسه‌ي ارتباط تعهد مذهبي با ميزان پايداري ازدواج در دو گروه از زوجين متقاضي طلاق و عادي شهر تهران

Examining the association between religious commitment and marital stability among divorce-seeking and normal couples in Tehran

سابقه و هدف: پديده‌ي طلاق يكي از بحران‌هاي خانوادگي و اجتماعي است كه موجب فروپاشي بنيان خانواده مي‌شود. هدف از اين مطالعه مقايسه‌ي ارتباط تعهد مذهبي با ميزان پايداري ازدواج در دو گروه از زوجين متقاضي طلاق و عادي شهر تهران است. روش كار: اين پژوهش از نوع علّي - مقايسه‌يي است و جامعه‌ي آماري آن را كليه‌ي مردان و زنان متقاضي و غيرمتقاضي طلاق منطقه‌ي جنوب شهر تهران تشكيل دادند كه به صورت تصادفي انتخاب شدند. حجم نمونه 250 نفر (150 مرد و 100 زن) بود كه از اين تعداد 100 نفر متقاضي طلاق و 150 نفر غيرمتقاضي طلاق بودند. ابزار گردآوري اطلاعات در اين پژوهش شامل پرسش‌نامه‌هاي تعهد مذهبي و ناپايداري ازدواج بود. در نهايت داده‌هاي به‌دست‌آمده با روش‌هاي آماري توصيفي (ميانگين و انحراف استاندارد) و تحليل رگرسيون بررسي شد. در اين پژوهش همه‌ي مسائل اخلاقي رعايت شده است و نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: يافته‌هاي پژوهش نشان داد ميزان ضريب رگرسيون براي مؤلفه‌ي تعهد مذهبي درون‌فردي 27/0-؛ و براي مؤلفه‌ي تعهد مذهبي بين‌فردي با ناپايداري ازدواج 34/0- بود. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، تعهد مذهبي در سطح روابط بين‌فردي و درون‌فردي موجب افزايش انعطاف‌پذيري در روابط زوجين مي‌شود و ميزان ناپايداري ازدواج را كاهش مي‌دهد.

Background and Objective: Divorce is a social and family crisis that leads to the collapse of family bonds. The present study aimed at examining the association between religious commitment and marit al stability among divorce-seeking and normal couples in Tehran. Method: This study adopted a causal-comparative design. The statistical population included all divorce-seeking and normal male and female spouses in southern Tehran. The participating individuals were selected randomly. In this study, the sample size was 250 (150 men and 100 women), out of which 100 people had applied for divorce and 150 were non-applicants. To gather the data, Religious Commitment Questionnaire and Marital Instability Index Questionnaire were used. The data were analyzed through descriptive statistical techniques (mean and standard deviation) and regression. All ethical issues were observed in this study and the researchers declared no conflict of interests. Results: The findings showed the regression coefficient of the relationship between intrapersonal religious commitment and marital instability was -0.27, while that for the association between interpersonal religious commitment and marital instability was -0.34. Conclusion: Religious commitment at interpersonal and intrapersonal levels increases flexibility in relations between couples and reduces marital instability