پديد آورندگان :
يارالهي، نعمت‌اله دانشگاه شاهد - گروه روانشناسي باليني , شعيري، محمدرضا دانشگاه شاهد - گروه روانشناسي باليني , حسن زاده دستجردي، زينب دانشگاه شاهد - گروه علوم تربيتي
كليدواژه :
هيجان , سركوب , دعا كردن , خود كنترلي , خلق
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: بر اساس مدل توانش، خودكنترلي بر پايه‌ي منبع انرژي محدودي استوار است كه در صورت تخليه‌ي آن در اثر يك عمل خودكنترلي طاقت‌فرسا، براي فعاليت‌هاي خودكنترلي و خودتنظيمي بَعدي فرد انرژي/منبعي باقي نمي‌ماند و در نتيجه، احتمال شكست او افزايش مي‌يابد. اين حالت توانش كاهش‌يافته‌ي خودكنترلي، «تهي‌شدن من» نام دارد. هدف پژوهش حاضر، تعيين تأثير دوره‌ي كوتاه‌مدت دعاكردن در موقعيت سركوب هيجان بر ميزان خلق و تهي‌شدن من در نمونه‌ي غيرباليني بود.
روش كار: به‌منظور دستيابي به هدف فوق، پژوهشي نيمه‌آزمايشي طراحي؛ و از طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون و گروه كنترل استفاده شد. تعداد 32 دانشجو به‌صورت تصادفي انتخاب؛ و در دو گروه سركوب هيجان/دعاكردن (آزمايش) و كنترل جايگزين شدند. فرايند پژوهش به‌صورت انفرادي بود. پس از تكميل پرسش‌نامه‌هاي سلامت عمومي، نگرش‌سنج ديني و تنظيم هيجاني؛ ميزان خلق و عملكرد خودكنترلي فرد در آزمون استروپ اندازه‌گيري شد (پيش‌آزمون‌ها). سپس، براي آزمودني نماهنگ‌هاي هيجاني منفي پخش شد و افراد گروه آزمايش (كنترل) مي‌بايست طي آن هيجاناتشان را سركوب كنند (آن را طبق روال عادي تماشا كنند). در مرحله‌ي بعد، گروه آزمايش به دعاكردن مي‌پرداخت، درحالي‌كه افراد گروه كنترل كار خاصي انجام نمي‌دادند. در آخر، خلق و عملكرد استروپ مجدداً ارزيابي شد. در اين پژوهش همه‌ي مسائل اخلاقي رعايت شده است و نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.
يافته‌ها: پس از پايان آزمايش‌ها، يافته‌ها تفاوت معناداري در عملكرد خودكنترلي دو گروه نشان نداد. همچنين، دو گروه در خلق منفي تفاوت معناداري با يكديگر نداشتند؛ اما ميزان خلق مثبت در گروه سركوب/دعا نسبت به گروه كنترل بيشتر بود.
نتيجه‌گيري: نتايج نشان داد كساني كه در مواجهه با هيجانات منفي، تلفيقي از راهبرد سركوب هيجان و دعا كردن را به كار گرفتند، در مقايسه با افرادي كه طبق روال عادي با هيجانات روبه‌رو شدند، ميزان خلق مثبت بالاتري گزارش دادند، سرزنده‌تر بودند و همچنين آرامش و شادكامي بيشتري داشتند.
چكيده لاتين :
Background and Objective: According to the strength model, selfcontrol is a finite resource that determines the capacity for effortful
control over dominant responses and, once expended, leads to impaired
self-control task performance, known as "ego depletion". The aim of the
present study was to investigate the influence of a brief period of praying
in situation of emotional suppression on ego depletion and mood in nonclinical samples.
Method: To achieve this goal, an experimental study was conducted. A
total number of 32 students were selected to participate in the experiments
via multi-stage cluster sampling, and were randomly assigned to two
emotional suppression/ prayer (experiment) and control/control (control)
groups. Participants took part in individual sessions. First, they completed
several questionnaires such the General Health (GHQ-12), Religious
Attitude Scale-Revised (RAS-R), emotion regulation, Brunel Mood Scale
(BRUMS-32) and stroop task (pre-tests). Then, each individual watched
three negative clips while he/she was asked to suppress the emotions that
might be elicited from clips (experimental group) or just watch them
naturally (control group). Next, the experiment group was engaged in
personal prayer manipulation, whereas the control group didn’t do
anything. Finally, the mood (BRUMS-32) and self-control performance
(stroop task) of all participants were measured again. All ethical issues
were observed in this study and the researchers declared no conflict of
interests.
Results: After the end of the experiments, the results didn’t show any
significant difference between the two groups in self-control performance.
In addition, both groups reported similar levels of negative mood, but
those who first suppressed their emotions and then prayed had greater
positive mood compared to the control group.
Conclusion: The results showed that individuals who used a combination
of emotional suppression and prayer while being exposed to negative
emotions showed higher positive mood, and had more vigor, calmness
and happiness compared to those who behaved naturally.
