مداخله‌ي آموزشي مبتني بر مذهب بر نشانگان افسردگي زنان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز فرهنگي شهر بابل

Intervention of Religion-based Education in Depression Syndrome among Married Women Attending Cultural Centers in Babol

سابقه و هدف: امروزه افسردگي يكي از شايع‌ترين اختلالات رواني و معضل عمومي زندگي بشر است. پژوهش حاضر با هدف بررسي تأثير آموزش قرآن و مفاهيم والاي آن بر افسردگي زنان متأهل انجام يافته است. روش كار: اين پژوهش آزمايشي از نوع پيش‌آزمون-پس‌آزمون با گروه كنترل است. جامعه‌ي آماري پژوهش شامل كليه‌ي زنان متأهل 25-45 سال ساكن شهر بابل بود. نمونه‌ي پژوهش 50 نفر از زنان مراجعه‌كننده به مراكز فرهنگي بودند كه به صورت تصادفي انتخاب؛ و در دو گروه آزمايش و شاهد جايگزين شدند. زنان متأهل به مدت 10 جلسه تحت آموزش قرار گرفتند. ابزار پژوهش شامل پرسش‌نامه‌ي افسردگي بك با 13 سؤال چهار گزينه‌يي بود كه ضريب پايايي آن با روش آلفاي كرونباخ 87/0 محاسبه شد. در اين پژوهش همه‌ي مسائل اخلاقي رعايت شده است و نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: تأثير آموزش مداخله‌ي مبتني بر مذهب در گروه آزمايش در نشانگان افسردگي زنان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز فرهنگي شهرستان بابل از نظر آماري در سطح 05/0>p معنادار بود. به عبارت ديگر، با خارج كردن تأثير پيش‌آزمون، اختلاف معناداري بين ميانگين نمره‌هاي دو گروه در پس‌آزمون افسردگي وجود داشت. بنابراين، آموزش مداخله‌ي مبتني بر مذهب بر نشانگان افسردگي زنان متأهل مراجعه‌كننده به مراكز فرهنگي شهرستان بابل تأثير مثبت و معناداري داشت. نتيجه‌گيري: استفاده از قرآن و آموزه‌هاي آن و انس و ملازمت با اين كتاب آسماني در سايه‌ي عمل به آيات الهي موجب كاهش افسردگي و سلامت روان زنان متأهل مي‌شود. قرآن‌شناسي، تقيّد به قرآن‌درماني و توجه به راهبردها و راهكارهاي درمانگر قرآن در نهاد خانه، خانواده و جامعه بايد از طرف جامعه‌ي اسلامي به طور جدي باور شود.

Background and Objective: Today depression is one of the most prevalent psychological disorders and a widespread issue in human life. This study aims to evaluate the effect of teaching Quran and its prominent concepts on depression among married women. Method: The study is experimental including a control group and a pretest/post-test design. Research population includes all married women between 25 and 45, living in Babol. The randomized sample includes 50 women attending cultural centers divided into experimental and control groups. Married women were trained in ten sessions. The main instrument was a depression questionnaire which had 13 multiple-choice items with a Chronbach’s alpha of 0.87. All ethical issues were observed in the study and the researchers declared no conflict of interests. Results: The effect of Quran therapy on depression syndrome among married women of Babol in the experimental group is statistically significant (p<0/05). In other words, by removing the effect of pretest, there is a meaningful difference between the mean of the two groups in pro-test scores. This shows that Quran therapy has a positive and meaningful effect on depression in married women. Conclusion: Reading Quran, using its divine teachings, and being accustomed to this heavenly book, if accompanied by honest practice, can lower depression and increase mental health of married women. Knowing Quran and commitment to Quran therapy and attention to its solutions and teachings need to be taken seriously both in families and throughout our Islamic society.