نقش ميانجي عزّت نفس سازماني در رابطه‌ي بين نگرش مذهبي و پرخاشگري كاركنان دستگاه‌هاي اجرايي شهر خاش

The mediating role of organizational self-esteem in the relationship between religious attitude and aggression among staff of administrative organizations in Khash city

ابقه و هدف: پرخاشگري به‌ طور عمده به پيامدهاي مهم نهادي و فردي مرتبط است. هدف از اين مطالعه بررسي نقش ميانجي‌گري عزّت نفس سازماني در رابطه‌ي بين نگرش مذهبي و پرخاشگري كاركنان دستگاه‌هاي اجرايي شهرستان خاش است. روش كار: مطالعه‌ي حاضر از نوع توصيفي با روش تحليل مسير است. جامعه‌ي آماري شامل تمام كاركنان (5000 نفر) ادارات شهرستان خاش در سال 1396 بود. بر اساس جدول كرجسي و مورگان، 355 نفر به روش نمونه‌گيري تصادفي انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها، از سه پرسش‌نامه‌ي پرخاشگري، عزّت نفس سازماني و نگرش مذهبي استفاده شد. همچنين، براي تجزيه و تحليل داده‌ها از روش حداقل مربعات جزئي؛ و براي آزمون فرضيه‌هاي تحقيق از روش آزمون معادلات ساختاري استفاده شد. در اين پژوهش همه‌ي مسائل اخلاقي رعايت شده است و نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند. يافته‌ها: نتايج پژوهش نشان داد ضريب معني‌داري مسير بين نگرش مذهبي و پرخاشگري 449/12؛ و ضريب معني‌داري مسير بين نگرش مذهبي و عزّت نفس سازماني 498/3 بود كه بزرگ‌تر از 96/1 برآورد شدند. ضريب معني‌داري مسير بين عزّت نفس سازماني و پرخاشگري نيز 544/1 بود كه كوچك‌تر از 96/1 برآورد شد. بنابراين مي‌توان گفت نگرش مذهبي بر پرخاشگري از طريق متغيّر ميانجي عزّت نفس سازماني تأثير نمي‌گذارد. نتيجه‌گيري: بر اساس نتايج به‌دست‌آمده، نگرش مذهبي از راه افزايش عزّت نفس سازماني موجب كاهش پرخاشگري مي‌شود. بنابراين، پيشنهاد مي‌شود با آموزش‌هاي مناسب و مستمر در زمينه‌ي افزايش آگاهي‌هاي مذهبي كاركنان اجرايي، تلاش شود تا از اين رهگذر بتوان آينده‌يي موفق و سالم براي افراد و در نهايت جامعه ترسيم كرد.

Background and Objective: Aggression is mainly related to important institutional and individual consequences. The aim of this study was to investigate the mediating role of organizational self-esteem in the relationship between religious attitude and aggression among executive staff. Method: This research is descriptive, utilizing path analysis. The statistical population included all executive staff (N=5000) employed in governmental organizations of khash city (Iran) in 2016. Using the krejcie and Morgan Tables, 355 subjects were selected as the sample through random class method. In order to collect the data, three sets of questionnaires were employed, namely organizational self-esteem, religious attitude, and aggression. To analyze the data, Partial Least Square, and to test the research hypotheses, Structural Equation Modeling was used. All ethical issues were observed in this study and the researchers declared no conflict of interests. Results: The results show that significant coefficient of route between religious attitude and aggression is 12.449, significant coefficient of route between religious attitude and organizational self-esteem is 3.498, significant coefficient of route between organizational self-esteem and aggression is 1.544 that was estimated less than 1.96. Therefore, it can be said that religious attitude does not affect aggression through organizational self-esteem as a mediator variable. Conclusion: Based on the findings, religious attitude raises organizational self-esteem and lowers aggression. Therefore, it is recommended that proper and continuous training in the field of religious awareness should be carried out for administrative staff so that individuals and the society have successful and healthy future.