عنوان مقاله :
رابطه‌ي تجارب معنوي و اميدواري با زيستن در زمان حال در مردان مبتلا به سرطان شهر تهران در سال 1395
عنوان به زبان ديگر :
Relationship of Spiritual Experiences and Hope with Living in Present among Men with Cancer in Tehran
پديد آورندگان :
خدابخشي كولايي، آناهيتا دانشگاه خاتم - -گروه روانشناسي و علوم تربيتي , فرهنگي، دامون دانشگاه آزاد اسلامي، واحد علوم و تحقيقات تهران
كليدواژه :
مرد , سرطان , تجارب معنوي , اميد
چكيده فارسي :
سابقه و هدف: بيماري سرطان در ايران سومين عامل مرگ و مير افراد تلقي مي‌شود. توجه به متغيّرهاي روان‌شناختي و معنوي در روند بهبودي اين بيماري مي‌تواند در كنار مداخله‌هاي دارويي از اهميت بسزايي برخوردار باشد. بنابراين، اﻳﻦ ﻣﻄﺎلعه با هدف تعيين رابطه‌ي بين تجارب معنوي و اميدواري با زيستن در زمان حال مردان مبتلا به سرطان شهر تهران در سال 1395 انجام شد.
روش كار: روش اين پژوهش توصيفي از نوع همبستگي بود. جامعه‌ي آماري پژوهش شامل مردان مبتلا به سرطان مراجعه‌كننده به بيمارستان‌هاي امام خميني (ره) و شهداي تجريش شهر تهران در سال 1395 بود كه از ميان آنها 100 نفر به روش نمونه‌گيري در دسترس و مبتني بر هدف انتخاب شدند. سپس براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسش‌نامههاي تجارب معنوي اندروود و ترسي، اميدواري اشنايدر و زندگي در زمان حال سپهوند و عرب استفاده شد. داده‌هاي جمع‌آوري شده از طريق روش‌هاي آماري تحليل رگرسيون تك‌متغيّره و چندگانه و ضريب همبستگي پيرسون تحليل شد. در اين پژوهش همه‌ي مسائل اخلاقي رعايت شده است و نويسندگان مقاله هيچ‌گونه تضاد منافعي گزارش نكرده‌اند.
يافته‌ها: بر اساس يافته‌هاي به‌دست‌آمده بين اميدواري با زندگي در زمان حال (01/0p<) و نيز بين تجارب معنوي با زندگي در زمان حال رابطه‌ي مثبت و معناداري وجود داشت (05/0p<).
نتيجه‌گيري: به نظر مي‌رسد درمانگران بايد به نقش مثبت منابع روان‌شناختي و معنوي گوناگوني در پذيرش و بهبودي بيماري سرطان توجه داشته باشند. تجربه‌ي معنوي كه شامل ارتباط با خدا، دعا و دريافت معنويت در زندگي است مي‌تواند به رفتارهاي سازگارانه‌تري در بيماران سرطاني همانند معنادهي به زندگي و تجربه‌ي زندگي اكنون كمك كند. در نهايت، اين منابع مي‌تواند به رشد فردي و قدرت بيمار در بازتعريف او از بيماري ياري برساند.
چكيده لاتين :
Background and Objective: Cancer is the third leading cause of
mortality in Iran. Along with other interventions, spiritual experiences,
hope and living in present are very important among patients with cancer.
The aim of this study was to determine the relationship between spiritual
experiences and hope with living in the present among men in Tehran in
2016.
Method: This descriptive and correlation study was conducted on a
sample of 100 men with cancer who were in Tehran by 2016, using
available sampling method. The participants completed three
questionnaires: Snyder's Hope Questionnaire, Underwood and Tersi's
Spiritual Experiences, and Sepahvand and Arab’s Living in Present. Data
analysis was performed using single-variable and multiple regression
analysis and Pearson correlation coefficient. In this research, all ethical
issues were observed and the researchers declared no conflicts of
interests.
Results: The findings indicated a significant positive correlation between
hope and living in present time (p<.01) and also between spiritual
experiences and living in present time (p<.05).
Conclusion: It seems that therapists need to consider the positive
psychological and spiritual role of accepting and improving the treatment
of cancer. Spiritual experience which involves communication with God,
prayers, and receiving spirituality in life can lead to more congruent
behaviors among cancer patients such as finding meaning in life and the
experience of living in present. Eventually, these resources can contribute
to individual growth and patient empowerment in redefining the disease
عنوان نشريه :
پژوهش در دين و سلامت
عنوان نشريه :
پژوهش در دين و سلامت
