مباني و پيامد هاي مدارا در انديشه سياسي امام خميني (ره)

Foundations and the consequences of tolerance in the political thought of Imam Khomeini (Text in Persian) Page 81

كارآمدي نظام سياسي براي امام خميني يك مساله جدي است كه با رسميت يافتن حقوق و آزاديهاي مدني، گره خورده است. مقاله پيشرو، نظريه مدارا را راه حلي بنيادين براي دستيابي به اين هدف با استناد به آثار وي تلقي مي كند. امام خميني از اولين متفكران مسلمان است كه يك فصل از كتاب «شرح حديث جنود عقل و جهل» را بمناسبت شرح عبارت«رفق» به مدارا و آثار آن اختصاص داده و به تبيين چرايي تعامل مدارا محورانه در حيات اجتماعي و مذهبي پرداخته و معتقد است منش خشونت محورانه نه تنها تاثيري در اصلاح فرد و اجتماع ندارد بلكه منشاء مفاسد بزرگتر و پيچيده تر مي گردد. بررسي مباني و پيامد مدارا در انديشه امام خميني، نشان مي دهد مدارا يك مفهوم پاراديميك منتزع از متون دين و جزء لاينفك حاكميت ديني، فضيلت اخلاقي و اصل حقوقي سياسي است و زندگي صلح آميز را در درون يك جامعه معين اجازه مي دهد و شيوه مناسبي براي تاسيس سرمايه اجتماعي در جامعه و كاهنده تنش هاي اجتماعي و سياسي بين گروهي است. مدارا، كنش هاي اجتماعي را در جامعه تسهيل و بار مثبت اخلاقي و حقوقي جامعه را تقويت مي كند. مدارا، همدلي در عين تمايز است كه فرهنگ صلح را جايگزين فرهنگ نزاع مي كند. مدارا، يك نگرش فعال منبعث از بازشناسي حقوق و آزاديهاي مدني است و با فرهنگ پذيري شكل مي گيرد. مدارا با آيات جهاد با كفار و منافقين و نفي سبيل، تعارض ندارد. موضوع اصلي اين نوع آيات بستن راه نفوذ و سلطه است.

From Imam Khomeini's perspective، the effectiveness of the political system is an important issue. This is connected with the recognition of the rights and civil liberties. The present article investigates Imam Khomeini's theory of tolerance as a fundamental concept in order to achieve a solution in mutual acceptance of the civil and political system. Imam Khomeini is one of the pioneers among Muslim thinkers who have commented on the notion of tolerance، i.e. "Rfg"In Arabic language and its educational، ethical، social and political impacts in a chapter of his book entitled "The Explanation of Hadith about Soldiers of Wisdom and Ignorance". In this chapter، he explains about the necessity of tolerance in every community and its impacts on social and religious life and thoughts. He believes that not only character-centred violence has no impact on social and individual reform، but also it is the source of bigger and complex corruption. Moreover، further investigation of the notion of tolerance from his perspectives shows that tolerance is a para-dynamic concept. It is driven from religion and from the perspective of political ethics and political philosophy، which are an integral part of the religious rule and a principle of moral virtue and political rights. Therefore، tolerance، as social capital takes the educational، administrative، political، social and economic burden off the communities and strengthens positive moral and social rights. Along with distinctions، it makes peace possible and replaces the culture of peace with the culture of conflict. It is not a granted privilege but an outlook which is emanated from the recognition of the rights and civil liberties، and it takes place through practice، training، and acculturation in society.