بررسي پديده قاچاق انسان در قوانين ايران و حقوق بين الملل و تاثير متقابل مهاجرت بر آن

زمينه و هدف: قاچاق، معضل ديرينه اي است كه از ديرباز خسارت هاي اقتصادي و فرهنگي گسترده اي به كشورها وارد كرده و ملتها را از درآمدهاي مشروع و قانوني چشمگير محروم ساخته است. در اين راستا، قاچاق انسان بعنوان مصداقي از جرايم سازمان يافته بين المللي، به يكي از پديده هاي جوامع انساني در طول ادوار مختلف تاريخي و همچنين در زمان حاضر، كه از ابتداي دهه ميلادي به برده داري مدرن شهرت يافته، به يك معضل جهاني تبديل شده و روند افزايشي مهاجرت هاي بين المللي نيز به گسترش و درآمد زايي آن دامن زده است. روش تحقيق: اين پژوهش بر اساس روش توصيفي وتحليلي نوشته شده است. كه پس از بررسي اسناد و كنوانسيون هاي بين الملل و تطبيق با قوانين موضوعه ايران در خصوص قاچاق انسان و همچنين تأثير متقابل مهاجرت هاي بين المللي بر قاچاق انسان، حاصل شده است. يافته ها: براساس يافته هاي پژوهش و با مطالعه و بررسي معضل جهاني قاچاق و تاثير شاخصه مهاجرت بر اين پديده در عرصه نظام بين الملل، وضعيت ارتكاب اين جرم در ايران و تلاش دولتها در سيطره بين الملل به منظور توسعه و تدوين قوانين مترتب با اين معضل، در قالب كنوانسيون و معاهدات بين المللي و همچنين قانونگذاري مبتي بر جرم انگاري اين پديده تاريخي در نظام هاي داخلي كشور و خصوصا كشور ايران، حاكي از اين است كه قاچاق انسان، يكي از پيچيده ترين و در عين حال خشن ترين جرايمي است كه در حال حاضر در سطح جهان روي مي دهد. اين پديده كه با هدف ارتكاب اعمال غيرقانوني صورت مي گيرد، دامنگير بسياري از كشورهاي جهان شده است. نتيجه گيري: به موازات گسترش قاچاق انسان، عزم كشورهاي مختلف و همچنين قانونگذاري ايران در مبارزه كيفري و اقدامات بازدارنده با اين پديده شوم جهاني افزايش يافته و تلاش كرده اند تا از طريق وضع قوانين شديد و انعقاد كنوانسيون هاي بين المللي به مبارزه با اين معضل و تنبيه قاچاقچيان انسان بپردازند.