كليدواژه :
بن‌مايه و يونگ , كوچكتر از كوچك و بزرگتر از بزرگ , قصه‌هاي ايراني , فرزند آخر
چكيده فارسي :
در اين مقاله يكي از تكراري ترين بن مايه هاي قصه ها و افسانه هاي ايراني يعني قهرماني و پيروز بودن فرزند آخر با تكيه بر مصاديق كهن الگوي كودك از ديدگاه يونگ بررسي شده است. فرزند پسر يا دختر سوم، چهارم، هفتم، چهلم و يا صدم كه درحقيقت كوچكترين فرزند است، در بين خواهران و برادران خود در صحنۀ مبارزۀ متوازن نبرد مي كند و پيروز مي شود. در اين پژوهش، ابتدا چند تيپ و براي هر تيپ، يك قصه انتخاب شده است. سپس، قصه ها براساس سه ويژگي اي كه يونگ براي كهن الگوي كودك قائل است، بررسي شده است. نتيجۀ حاصل اينكه فرزندان آخر در قصه ها با بن مايۀ كوچكتر از كوچك و بزرگتر از بزرگِ يونگ در سه ويژگي استعداد طرد كردن، شكست ناپذيري و هرمافروديتي بودن اشتراك عميقي دارند.
چكيده لاتين :
In this article, one of the most iterative examples of Iranian tales and
myths, heroism and the victory of the last child, has been examined,
based on the ancient examples of the child's model from the view
point of Jung. Son or the third daughter, fourth, seventh, fortieth or
hundredth, who is in fact the youngest child, fights against his
brothers and sisters in a scene of balanced struggle and triumphs. In
this paper, several types are first selected and for each type, a story
has been chosen. Then, the stories are examined according to the three
characteristics that Young attributes to the child's old model. The
results indicate that the latest children of tales with smaller than small
while bigger than big character than Jung model have a close
connection with the three attributes of rejection, invincibility and
hermaphroditic talent.
