دلايل قاچاق ميراث فرهنگي در ج.ا.ايران و نقش سازمان اينترپل در مبارزه با آن

قاچاق آثار فرهنگي و تاريخي ملل، بيانگر قدمت زيرساخت هاي فكري و زيربناي علمي آن كشور مي باشد و توجه به اين هويت، پشتوانه و سند مكتوبي است كه زوايايي آشكار و پنهان از فرهنگ ها، تمدن ها، آداب و رسوم، شيوه‌هاي زندگي، تاريخ علم و غيره متجلي مي‌سازد. كشور ايران به لحاظ داشتن آثار فرهنگي و تاريخي جايگاهي ويژه اي را دربين كشورها دارا مي باشد . اين موضوع سبب گرديده است كه در طي سال هاي متمادي و حداقل دريك قرن اخير ، كشور ما همواره در معرض غارت، تجارت غيرقانوني و قاچاق اموال فرهنگي، هنري و عتيقه قرار گيرد وآثار ملي و فرهنگي آن به شيوه ها و شگردهاي مختلف قاچاق شده است. قاچاق اشيا و اموال فرهنگي به عنوان يك جرم فراملي كه نوعاً به طور سازمان يافته ارتكاب يافته و به دليل اين كه عوايد حاصل از آن به عنوان مهم ترين منبع تأمين مالي تروريسم به كار گرفته مي شود حاكميت سياسي و اقتصادي كشورها را به خطر مي اندازد. ريشه يابي پديده قاچاق ميراث فرهنگي مبين آن مي باشد كه علل و عوامل فراواني در بروز اين پديده نقش دارند كه از جمله عمده ترين اين عوامل، عدم آگاهي كافي افراد يك جامعه از اهميت ميراثي كه طي سالياني دراز از سوي گذشتگانشان به آنها رسيده ،وبه بازسازي تاريخ و هويت آن ملت مي انجامد، مي باشد. در مقابله با قاچاق ميراث فرهنگي و تاريخي آگاه سازي لازم به قشرهاي مختلف مردم درباره اهميت آثار باستاني و ميراث هاي فرهنگي بي‌ترديد مؤثرترين روش براي پيشگيري و مبارزه با قاچاق ميراث فرهنگي مي باشد. در سطوح ملي پليس كشورها بايد از سازمان اينترپل به عنوان مهم ترين سازمان پليسي اجرايي مقابله با جرائم كه نقش پشتيباني اجرايي و عملياتي بين پليس هاي كشورهاي مختلف را بر عهده داشته و داراي ظرفيت ها و ابزارالات مي باشد در جهت مبارزه قاچاق آثار و اموال فرهنگي استفاده نمايند.