بررسي كانديدوريا در بيماران ديابتي شهر زنجان در سال 1380

A Survey of Candiduria in Diabetic Patients of Zanjan, 2001-2002

ديابت مليتوس شايع‌ترين بيماري غدد داخلي بدن است. بيماران ديابتي به علت نقص در عمل‌كرد سيستم ايمني دچار طيف وسيعي از عفونت‌ها مي‌شوند كه اغلب با تغييرات سطح گلوكز خون در ارتباط است. اين مطالعه به منظور برآورد ميزان كانديدوريا، تعيين گونه‌هاي كانديدايي و شمارش كلني آن در بيماران ديابتي شهر زنجان در مقايسه با افراد سالم انجام شد. در اين مطالعه آينده‌نگر نمونه ادرار از 227 بيمار ديابتي كه به درمانگاه ديابت شهر زنجان طي 8 ماه مراجعه كرده بودند با رعايت شرايط استاندارد گرفته شد و آزمايش‌هاي مستقيم ميكروسكوپي، كشت و شمارش كلني روي آن‌ها صورت گرفت. در اين مطالعه با استفاده از آزمايش‌هاي تكميلي، هويت گونه مخمري تعيين شد سپس به كمك آزمون‌ كاي اسكوئر و آزمون t ارتباط بين متغيرها بررسي گرديد. از 227 نمونه ادرار گروه مورد، در 31 مورد(13/65%) و از 226 نمونه گروه شاهد، در 11 مورد(4/9%) كانديدوريا مشاهده گرديد. عوامل مخمري جدا شده از ادرار گروه مورد به ترتيب فراواني عبارت بودند از: كانديداگلابراتا(62/5%)، كانديدا آلبيكانس(28/12%)، كانديدا كروزي(6/25%) و كريپتوكوكوس آلبيدوس(3/12%). فراواني كانديداگلابراتا به خصوص در ادراري كه داراي سطوحي از گلوكز به ميزان 500-150 ميلي‌گرم بر دسي‌ليتر (32/25%) بود بيش‌تر مشاهده گرديد. در مقابل عوامل مخمري جدا شده از افراد گروه شاهد شامل، كانديدا آلبيكانس(54/54%)، كانديدا گلابراتا(27/3%) و كانديدا كروزي و كانديدا كفاير(هر كدام 9/09%) بود. براساس نتايج اين مطالعه وجود كانديدوريا در گروه مورد با سطح گلوكز ادرار ارتباط معني‌داري داشت(0/012=P). حداكثر شمارش كلني در گروه مورد 103×529 ميلي‌ليتر و در گروه شاهد 103×43 بود اما اختلاف معني‌داري بين شمارش كلني در 2 گروه مورد و شاهد وجود نداشت. با توجه به نتايج اين مطالعه بيماران ديابتي با وجود داشتن شرايط مستعد كننده، در صورتي كه بيماري آن‌ها به طور مناسبي كنترل شود از نظر شمارش كلني با افراد سالم تفاوتي نخواهند داشت.

Diabetes mellitus is the most common endocrine disease. Because of defect in immunity system of diabetic patients, these patients often experienece frequent infections just related to increase in blood suger level. This study was conducted to study the candiduria level in diabetic patients of Zanjan, their colony count along with determining candida species as compared to healthy individuals. In this study, samples were taken from urine of 227 diabetic patients with strict sterile and standard techniques during an 8 month period. Then, direct microscopy and culture as well as colony count and complementary tests for identification of yeasts species was conducted on them and they were compared to those of healthy individuals. The data were analyzed by chi-squared test and t-test. Of 227 urine samples in target group, candiduria was observed in 31 cases(13.65%), and of 226 sampels in control group, it was observed in 11 cases(4/9%). In target patients, candida glabrata(62.5%), candida albicans(28.12%), candida krusei(6.25%) and cryptococcus albidus(3.12%) were the most common organisms extracted from the urine. In contrast, the isolated yeast organisms in control group included: candida albicans(54.54%), candida glabrata(27.3%), candida krusei(9.09%) and candida kefyr(9.09%). Frequency of candida glabrata was observered especially in urine including 150-500mg/dl levels of glucose(32.25%). Through this study it was found that candiduria in diabetic patients was closely related to the level of glucosuria(P=0.02). In addition, the yeast colony count in this study was not significantly different from normal controls(P=.11). It is concluded that in diabetic patients with good glucose control, the percentage of candiduria will be low and similar to healthy individuals.