نقش اختلالات روانپزشكي، كاركرد خانواده و عوامل شغلي بر رفتارهاي خود آسيب رسان با ميانجيگري افسردگي در بين كاركنان ارتش شهر شيراز

The Role of Psychological Disorders, Family Functioning and Occupational Factors on Self-harming Behaviors by the Mediating Role of Depression among Shiraz Military Personnel

زمينه و هدف: رفتارهاي خود آسيب‌رسان يكي از مشكلات عمده كاركنان ارتش مي‌باشد. پژوهش حاضر با هدف بررسي نقش اختلالات روانپزشكي، متغيرهاي خانوادگي و شغلي در رفتارهاي خودآسيب رسان كاركنان ارتش جمهوري اسلامي ايران در شهر شيراز انجام شد. روش‌ها: مطالعه حاضر از نوع توصيفي-همبستگي است كه بر روي كاركنان ارتش ساكن شهر شيراز، ايران در سال 1395 انجام شد. نوع نمونه‌گيري نمونه‌گيري در دسترس بود. داده‌ها با استفاده از پرسشنامه رفتار خودكشي-نسخه تجديد نظر شده، پرسشنامه خودآسيب زني، پرسشنامه افسردگي Beck (ويراست دوم)، آزمون باليني چند محوري Milon–3، ابزار سنجش خانواده، پرسشنامه فرسودگي شغلي Maslach، پرسشنامۀ رضايت شغلي Brayfield و Rothe و پرسشنامۀ استرس شغلي جمع‌آوري شد. براي تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS-18 و تحليل مدل يابي معادلات ساختاري (SEM) استفاده شد. يافته‌ها: نتايج آزمون فرضيات بين 215 كاركنان ارتش انجام شد. ميانگين سني نمونه مورد مطالعه 07/31 با انحراف استاندارد 71/4 بود. يافته ها نشان دادند كه مدل اندازه گيري برازش مناسبي ندارد، بنابراين اصلاحاتي در مدل اندازه گيري به عمل آمد. در بخش ساختاري نيز با توجه به شاخصهاي برازش و اصلاح، برخي مسيرها حذف (اختلالات شخصيت و اختلات اضطرابي) شدند تا مطابق شاخصهاي برازش، مدل از برازش متناسبي برخوردار شود. علاوه بر اين يافته­ها نشان دادند افسردگي (79/0=β p<0.001, ,74/7t=)، عوامل شغلي (79/0=β p<0.001, ,52/5t=) و كاركردهاي خانوادگي (67/0=β p<0.001, ,92/2t=) تاثير مستقيم معناداري در آسيب رساني به خود دارند. همچنين شغل (62/0=β p<0.001, ,09/8t=) و كاركرد خانواده (69/0=β p<0.001, ,21/4t=) تاثير مستقيم معناداري بر افسردگي دارد. در نهايت يافته ها نشان دادند كه شغل از مسير افسردگي (49/0=β) و كاركرد خانواده (46/0=β) اثر غيرمستقيمي بر خودآسيب رساني تاثير دارد. نتيجه‌گيري: متغيرهاي افسردگي، فرسودگي شغلي و كاركرد خانوادگي از عوامل تاثيرگذار بر رفتار خودآسيب رسان كاركنان ارتش هستند.

Background and Aim: Self-harming behaviors are one of the main problems of the military personnel. The aim of the current study was to investigate the role of psychological disorders, personality disorders, occupational and family variables in self-injuring behaviors of the Iranian army force personnel in Shiraz city. Method: This research was a descriptive-correlational study which was conducted on military staff members living in Shiraz, Iran, in 2016. Availability sampling was the method for choosing subjects. Data were collected using Suicide Behavior Questionnaire- Revised (SBQ-R), Self-Harm Inventory (SHI), Beck Depression Inventory-II (BDI-II), Milon Clinical Multi Axis Inventory-III (MCMI-III), Family Assessment Device (FAD), Maslach Burnout Inventory (MBI), Bery Fild and Roth Job Satisfaction Inventory and Job Stress Questionnaire. Data were analyzed using SPSS-21 software and Structural Equation Modeling (SEM). Results: The mean age of 215 army personnel was 31.07±4.71 years old. Findings showed that the Measurement Model wasn’t fit, and then some modification was done. Also in the Structural Model with regard to fitness and modification indices some paths (Personality disorders and anxiety disorders) were removed from the model in order to increase the fitness. Moreover, findings showed depression (β=0.79, p<001, t=7.74), occupational factors (β=0.79, p<001, t=5.52) and family factors (β=0.67, p<001, t=2.92) had a significant and direct effect on self-injuring behaviors. Also occupational factors (β=0.62, p<001, t=8.09), and family functions (β=0.69, p<001, t=4.21) had a significant and direct effect on depression. By mediating depression (β=0.49) and family functioning (β=0.46), occupational factors had an indirect effect on self-injuring behaviors. Conclusion: It can be concluded that depression, job burnout and family functioning are effective variables on self-injuring behaviors of army force personnel.