بررسي برخي از خصوصيات ژنوتيپ ها و ارقام گوجه فرنگي هلندي و روسي در شرايط اهواز

سرماي اول و گرماي آخر فصل در كشت بهاره، رشد و نمو گياه گوجه‌فرنگي را در خوزستان محدود مي‌كند. ارقام گوجه‌فرنگي مقاوم به تنش‌هاي دمايي براي توليد محصول اقتصادي مي‌تواند يكي از نيازهاي اوليه به شمار رود. براي شناسايي ژنوتيپ‌هاي سازگار با شرايط كشت بهاره، آزمايشي در سال زراعي 1388-1387 و در دو مرحله قبل از انتقال نشا در قالب طرح كاملاً تصادفي انجام و پس از انتقال نشا با طرح آماري آزمون آگومنت بر روي 40 ژنوتيپ‌ مختلف گوجه‌فرنگي از روسيه، هلند و ارقام رايج منطقه صورت گرفت. صفات مورد ارزيابي شامل: تعداد برگ و ارتفاع گياهچه در هفته هفتم پس از كشت بذر، زمان ظهور اولين، دومين و سومين گل آذين، تعداد برگ تا ظهور اولين، دومين و سومين گل آذين، تعداد گل در اولين، دومين و سومين گل آذين، زمان تشكيل ميوه در اولين، دومين و سومين خوشه ميوه، تعداد ميوه تشكيل شده در اولين، دومين و سومين خوشه ميوه، متوسط وزن ميوه و ميزان عملكرد، مقايسه شدند. بيشتر ژنوتيپ‌ها ارتفاع متوسطي(11- 8 سانتي‌متر) داشتند. در بين ژنوتيپ‌هاي مختلف، زودرس‌ترين و ديررس‌ترين به ترتيب ژنوتيپ‌هاي شماره 21 و 44 قرار داشتند. ژنوتيپ‌‌ شماره 16 با ميانگين 2744 گرم در بوته بالاترين ميزان عملكرد ميوه را دارا بود. ژنوتيپ‌هاي شماره 32 و 20 ميوه‌هاي درشت و ژنوتيپ‌هاي شماره 43 و 45 ميوه‌هاي بسيار ريزي داشتند. حساس‌ترين ژنوتيپ به سرماي اول فصلSto و مقاوم‌ترين ژنوتيپ‌ها به گرماي آخر فصل 16 و 25 بودند.