تأثير پيش‌تيمار بذر بر خصوصيات رشدي، عملكرد و فعاليت آنزيمي گوجه‌فرنگي در شرايط تنش سرما

ه‌منظور بررسي تأثير پيش‌تيمار بذر بر شاخص‌هاي رشدي و عملكرد ميوه گوجه‌فرنگي در شرايط دماي پايين، آزمايشي بهصورت آزمايشگاهي و گلخانه‌اي در گروه علوم باغباني دانشكده علوم كشاورزي دانشگاه محقق اردبيلي در سال 1391 اجرا شد. براي اين منظور گياهچه‌هاي گوجه‌فرنگي حاصل از بذرهاي پيش تيمار شده به ترتيب با غلظت‌هاي 5/1، 5/0 و 5/0 ميلي‌مولار از پلي‌آمين‌هاي اسپرمين، اسپرميدين و پوترسين و 50 ميلي‌گرم در ليتر متيل‌جاسمونات در سه روز متوالي و هر روز به مدت 4 ساعت در معرض دماي 4 درجه‌سانتي‌گراد قرار گرفتند. صفات مورد مطالعه شامل: قطر ساقه، ارتفاع بوته، تعداد روز تا گلدهي، تعداد گره گل‌دهنده، زمان گلدهي و ميوه‌دهي، هدايت روزنه‌اي و محتواي كلروفيل برگ، تعداد ميوه، ميانگين قطر ميوه، وزن كل ميوه، تعداد برگ، تعداد گره، طول ساقه، قطر ساقه، سطح برگ، وزن خشك ريشه و وزن خشك ميوه گوجه‌فرنگي، محتواي پروتئين كل و فعاليت آنزيم‌هاي پراكسيداز و كاتالاز بودند. نتايج نشان داد تأثير پيش‌تيمار بذر بر محتواي كلروفيل برگ، زمان ميوه‌دهي، روز تا گلدهي، گره گلدهنده، تعداد خوشه، تعداد ميوه، قطر ميوه، وزن تر و خشك ميوه و ميزان فعاليت آنزيم پراكسيداز گوجه‌فرنگي معنا‌دار بود. تنش سرما فلورسانس حداقل و حداكثر و قطر ساقه را به طور معناداري تحت تأثير قرار داد. اثر متقابل پيش‌تيمار بذر و تنش سرما بر قطر ساقه و درصد ماده خشك اندام هوايي معنا‌دار شد. پيش‌تيمار بذر باعث كاهش معنا‌دار زمان گلدهي گوجه‌فرنگي شد، به طوري‌كه بيشترين زمان گلدهي در تيمار شاهد 5/89 روز و كمترين زمان 81 روز براي پيش‌تيمار با اسپرميدين حاصل شد.