اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر شدت علائم و كيفيت زندگي سربازان مبتلا به نشانگان روده تحريك پذير

The Effectiveness of Acceptance and Commitment Therapy on the Severity of Symptoms and Quality of Life in Soldiers with Irritable Bowel Syndrome

نشانگان روده تحريك پذير ازجمله شايع ترين و پرهزينه ترين اختلالات باليني به شمار مي آيد، و بر كيفيت زندگي بيماران تاثير مي گذارد. هدف اين پژوهش بررسي اثربخشي درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بر شدت علائم و كيفيت زندگي سربازان مبتلا به نشانگان روده تحريك پذير بود. روش ها پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي مي باشد. نمونه آماري پژوهش، 30 سرباز مبتلا به نشانگان روده تحريك پذير بوده كه در سال 96 به پزشكان پايگاه نظامي شهيد بابايي اصفهان مراجعه كرده بودند و ملاك هاي تشخيصي Rome-III را داشتند انتخاب و پس از رضايت گرفتن از آنها، وارد پژوهش شدند. سپس به صورت تصادفي در دو گروه 15 نفره ازمايش و كنترل گمارده شده و پرسشنامه هاي دموگرافيك، فراواني و شدت علائم نشانگان روده تحريك پذير و پرسشنامه كيفيت زندگي بيماران مبتلا به نشانگان روده تحريك پذير (IBS-QOL-34) را تكميل نمودند. سپس گروه آزمايش درمان 8 جلسه اي مبتني بر پذيرش و تعهد را دريافت كرده و گروه كنترل هيچ درمان روان شناختي دريافت نكردند. در آخر پرسشنامه هاي مذكور مجددا به عنوان پس آزمون بين هر دو گروه توزيع شد و داده هاي به دست آمده با برنامه SPSS نسخه 18 و آزمون تحليل كوواريانس، مورد تجزيه وتحليل قرار گرفتند. يافته ها سربازان در دو گروه از نظر فلان همسان بودند. درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بطور معني داري باعث كاهش فراواني و شدت علائم نشانگان روده تحريك پذير و افزايش كيفيت زندگي سربازان شده است (0/001=P). نتيجه گيري به نظر مي رسد با توجه به ارتباط بين نشانگان روده تحريك پذير و عوامل روان شناختي و همچنين استرس زا بودن دوره سربازي، درمان مبتني بر پذيرش و تعهد بتواند نقش موثري در كاهش علائم نشانگان روده تحريك پذير و متعاقبا افزايش كيفيت زندگي سربازان داشته باشد.

Background and Aim: Irritable bowel syndrome (IBS) is a common and costly clinical disorder, and affects quality of life in patients. The purpose of the study was to evaluate the effectiveness of acceptance and commitment therapy on the severity of symptoms and quality of life in soldiers with IBS. Methods: This is a semi-experimental study. The population study was 30 soldiers with IBS who were treated by physicians of Isfahan Shahid Babaei Military base. They had Rome-III diagnostic criteria and consented to enroll in the study. Soldiers randomly assigned to two groups (control group, n=15; experimental group, n=15). Initially, both groups completed the demographic checklist, the frequency and severity of IBS symptoms checklist, and the quality of life questionnaire for patients with irritable bowel syndrome (IBS-QOL-34). Then, the experimental group received 8 sessions of acceptance and commitment therapy, while the control group did not receive any psychological treatment. Post-test, the same questionnaires were completed by soldiers. Data were analyzed by SPSS version 18 and covariance analysis. Results: The two groups were matched in terms of age and smoking. Acceptance and commitment therapy significantly reduced the frequency and severity of IBS symptoms and increased the quality of life of soldiers (P=0.001). Conclusion: According to the relationship between IBS and psychological factors, and also the stressful nature of military service, acceptance and commitment therapy can effectively reduce IBS symptoms and subsequently improve quality of life in soldiers.