مرکز منطقه ای اطلاع رساني علوم و فناوري - اثربخشي درمان متمركز بر پذيرش و تعهد بر سازش يافتگي زوجيِ زنان

چكيده فارسي :

كيفيت ازدواج به سازش يافتگي زوجي وابسته و با مديريت محتواي تفكر و عواطف و همچنين بالا بردن آگاهي و تعهد بر افزايش رضايت زناشويي زوجين مؤثر است. پژوهش حاضر با هدف تعيين اثربخشي رويكرد درماني متمركز بر پذيرش و تعهد بر سازش يافتگي زوجيِ زنان متأهل انجام شد. روش اين پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش‌آزمون-پس‌آزمون، با گروه گواه و پيگيري 5 ماهه بوده است. جامعه آماري شامل زنان متأهل مراجعهكننده به سراي محله دبستان و مجيديه در منطقه 7 تهران در بازه‌ زماني فروردين و ارديبهشت 1396 بود. پس از جمع‌‌آوري دادهها و در بررسي ابتدايي (مصاحبه) 30 زن متأهل داراي ناسازگاري، بر اساس فراخوان عمومي سراي محله و خوداظهاري آنها، به روش نمونه‌گيري در دسترس انتخاب و به‌صورت تصادفي در دو گروه 15 نفري گواه و آزمايشي گمارش شدند. ابزار پژوهش مقياس سازش يافتگي زوجي بود كه توسط اسپاينر در سال 1976 تدوين‌شده است. نتايج آزمون كوواريانس نشان داد درمان متمركز بر پذيرش و تعهد بر سازش يافتگي زوجي (P<0.05, F=32) و ابعاد آن: مؤلفه‌هاي رضايت زناشويي (P<0.05, F=14.2)، همبستگي زوجي (P<0.05, F=32.2)، توافق زوجي (P<0.05, F=6.1) و ابراز عاطفي (P<0.05, F=18.9)، به‌طور معنيدار مؤثر بوده است. اين تأثير، در پيگيري 5 ماهه (P<0.05, F=10.9)، نيز حفظ‌شده بود كه نمايانگر ماندگاري تأثير مداخله است. يافتهها نشانگر اين است كه رويكرد درماني متمركز بر پذيرش و تعهد ميتواند موجب فراگيري راهكارهاي مؤثر بر مديريت هيجانات، احساسات منفي و انجام عمل متعهدانه در زنان متأهل ناسازگار شده و انعطاف‌پذيري و سازش يافتگي زوجي آنها را افزايش دهد.