عنوان مقاله :
بررسي اثربخشي آموزش مغزي با بهره گيري از تيراندازي مجازي و واقعي بر مهارت تيراندازي دانشجويان يك دانشگاه نظامي
عنوان به زبان ديگر :
Investigating the efficacy of brain training by using virtual reality and real shooting on the shooting skills of students of a military university
پديد آورندگان :
احمدي زاده، محمد جواد دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله - پژوهشكده سبك زندگي , طاهري، مصطفي دانشگاه علوم پزشكي بقيه الله - پژوهشكده سبك زندگي
كليدواژه :
تيراندازي و آموزش مغزي , نوروفيدبك و واقعيت مجازي , تيراندازي واقعي , مهارت تيراندازي دانشجويان يك دانشگاه نظامي
چكيده فارسي :
آموزش با كيفيت ، سريع و با صرفه نيرو هاي نظامي مبتدي يكي از دغدغه هاي حوزه نظامي در كشور هاي مختلف است و استفاده از يافته هاي روانشناختي و فناورانه با سرعت روز افزوني در اين حوزه در حال گسترش است. از اين جهت هدف اين پژوهش تعيين و مقايسه ميزان اثربخشي آموزش مغزي (نوروفيدبك) با بهره گيري از آموزش تيراندازي به صورت واقعي و مجازي در بهبود دقت تيراندازي دانشجويان يك دانشگاه نظامي بود.
روش ها
اين مطالعه يك طرح شبه آزمايشي شامل دو گروه آزمايشي و يك گروه كنترل بود. جامعه آماري دانشجويان يك دانشگاه نظامي بودند كه تعداد 45 نفر به عنوان نمونه انتخاب و به صورت تصادفي تصادفي در دو گروه آزمايشي (تيراندازي واقعي و مجازي) و يك گروه كنترل جايگزين شدند. ابزار گردآوري داده ها امتيازاتي بود كه افراد پس از 30 شليك به سيبل در فاصله 10 متري كسب مي كردند. گروه هاي آزمايشي بعد از پيش آزمون مداخلات آزمايشي را دريافت كردند كه شامل 10 جلسه آموزش مغزي در كنار آموزش و تمرين تيراندازي با اسلحه واقعي (گروه آزمايشي اول) و مجازي (گروه آزمايشي دوم) بود. پروتكل آموزش مغزي شامل تقويت موج آلفا در نقطه T3 بود. پس از آموزش هاي مغزي و تيراندازي پس آزمون از آزمودني ها به عمل آمد و بعد از گذشت يك ماه از هر سه گروه آزمون پيگيري به عمل آمد و يافته ها در سه مرحله پيش آزمون، پس آزمون و پيگيري تحليل شدند.
يافته ها
آموزش نوروفيدبك در هر دو گروه آزمايشي (تيراندازي واقعي و مجازي)در مقايسه با گروه كنترل منجر به بهبود نمرات تيراندازي در آزمودني ها شده بود. بين ميزان كاهش خطاي تيراندازي گروه ها در مرحله ي پيش آزمون- پس آزمون و پيش آزمون- پيگيري (0/001>P) تفاوت معناداري وجود داشت. در ادامه آزمون تعقيبي توكي به منظور مقايسه ميزان اثربخشي گروه هاي آزمايشي انجام شد كه بيانگر عدم تفاوت معنادار دو گروه آزمايشي (آموزش مغزي با سلاح واقعي و نيز آموزش مغزي در شرايط واقعيت مجازي) در كاهش خطاي تيراندازي دانشجويان دانشگاه بود.
نتيجه گيري
آموزش مغزي همراه با آموزش تيراندازي (مجازي و واقعي) منجر به پيشرفت معنادار تيراندازي در افراد تحت آموزش مي شود. همچنين از آنجايي كه اجراي مداخلات در هر دو گروه مجازي و واقعي اثربخشي معناداري داشت مي توان از آموزش تيراندازي مجازي براي آموزش افراد مبتدي بهره برد.
چكيده لاتين :
Background and Aim: High quality, fast-paced and cost-effective training of novice military personnel is a
major concern in most armed forces around the world. Hence, implementing psycho-technological findings is
important in the armed forces. This study aimed to investigate and compare the efficacy of brain-training
(neurofeedback) and virtual-reality training through the use of actual and virtual shooting training in novice
shooters of a military university.
Methods: This study adopted a quasi-experimental design, including two experimental and one control group.
The study sample included 45 students of a military university whowere randomly selected and assigned to two
experimental (virtual and actual shooting training) and one control group. The data collection measure was the
total scores obtained by participants after shooting 30 shots at a Siebel positioned ten meters away. In the pre-test,
participants practiced shooting (actual shooting training group using a real rifle, and virtual shooting training
group using a virtual reality interface). Then participants in both experimental groups (actual and virtual shooting
training) received ten sessions of brain training along with shooting training (actual and virtual). T3 alpha band
wave reinforcement was the neurofeedback training protocol. The post-test was taken after the training, and
follow-up was conducted after one month.
Results: Compared with the control group, neurofeedback training in both experimental groups (actual and
virtual shooting-training) improved shooting skill. There was a significant difference in the decrement of the
shooting error rate between the pre-test, post-test and pretest-follow up stages (P <0.001). Moreover, Tukey's post
hoc analysis demonstrated no significant difference in reduction of shooting error rate in both experimental groups
(actual shooting training+ neurofeedback vs. virtual shooting training+ neurofeedback).
Conclusion: Brain training, along with shooting training (virtual and actual), significantly improves
participants’ shooting skills. Since the implementation of the interventions (actual and virtual shooting
training+neurofeedback) had an equally significant effect in the optimization of the shooting skill, actual and
virtual shooting training may be used interchangeably for the training of novice shooters.
عنوان نشريه :
مطالعات طب نظامي
عنوان نشريه :
مطالعات طب نظامي