بررسي تأثير خود‌مراقبتي معنوي به شيوه گروهي بر اميد به زندگي در مبتلايان به بيماري عروق كرونر: يك كارآزمايي آموزشي

The Effect of Spiritual Self-Care Group Therapy on Life Expectancy in Patients with Coronary Artery Disease: An Educational Trial

زمينه و هدف: خود‌مراقبتي معنوي به‌عنوان مجموعه‌اي از تمرينات مبتني بر معنويت جهت ارتقاء بهبودي در زمان‌هاي بيماري و سلامت تعريف شده است. درك بيماران از نقش خود‌مراقبتي معنوي مي‌تواند سبب مديريت بيماري‌هاي مزمن شود. اميد به زندگي، يك معيار مهم جهت تأثير مرگ‌ومير در طول عمر و منعكس‌كننده بيماري در يك جمعيت است. مطالعات نشان داده كه نياز بيمار به معنويت، در حضور بيماري تهديدكننده حيات اهميت پيدا مي‌كند. بر اين اساس، اين مطالعه با هدف تعيين تأثير خود‌مراقبتي معنوي به شيوه گروهي بر اميد به زندگي در مبتلايان به بيماري عروق كرونر انجام گرديد. مواد و روش‌ها: اين پژوهش، از نوع كارآزمايي آموزشي است كه بر روي 111 بيمار مبتلا به بيماري عروق كرونر ترخيص‌شده از بخش مراقبت‌هاي ويژه قلبي بيمارستان علي ابن ابيطالب (ع) رفسنجان در سال 1394 انجام گرفت. نمونه‌ها به‌طور تصادفي در دو گروه مداخله و كنترل قرار گرفتند. جلسات كارگاهي معنويت (3 جلسه يك و نيم ‌ساعته، يك روز در هر هفته) براي گروه مداخله اجرا شد. پرسش‌نامه اميد به زندگي Miller قبل و بعد از مطالعه در هر دو گروه تكميل گرديد. داده‌ها با استفاده از آزمون t مستقل و t زوجي و آزمون مجذور كاي مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: نتايج نشان داد كه ميانگين نمره اميد به زندگي يك هفته بعد از مداخله، در گروه مداخله به‌طور معني‌داري بيش از گروه كنترل بود (43/38±176/76 در برابر 41/87±159/50، 0/035=p). همچنين در گروه مداخله، ميانگين نمره اميد به زندگي بعد از مداخله به‌طور معني‌داري نسبت به قبل از مداخله افزايش يافته بود (ميانگين و انحراف معيار تغييرات 14/07±13/35، 0/001>p). نتيجه‌گيري: با توجه به تأثير مثبت خود‌مراقبتي معنوي بر اميد به زندگي بيماران در اين پژوهش، مي‌توان به پرستاران توصيه نمود به بعد معنوي بيمار نيز توجه نمايند و آن را در مراقبت‌هاي معمول خود بگنجانند.

Background and Objective: Spiritual self-care is defined as a set of exercises based on spirituality to promote healing in times of sickness and health. Patients' perception of the role of spiritual self-care can lead to chronic disease management. Life expectancy is an important criterion to reflect the mortality impact on longevity and disease in a population. Studies have shown that patients’ need to spirituality is important in the presence of lifethreatening diseases; accordingly, the present study aimed to investigate the effect of spiritual self-care group therapy on life expectancy in patients with coronary artery disease (CAD). Materials and Methods: This study is an educational trial which was conducted on 111 patients with CAD, discharged from the intensive care unit of Ali-Ibn-Abitalib hospital in Rafsanjan in 2015. Samples were randomly allocated to two groups including an intervention and a control group. Spirituality workshop sessions (three sessions of one and a half hours one day per week) were administered for intervention group. Miller’s life expectancy questionnaire was completed by both groups before and after study. Data were analyzed using independent t test, paired t test, and chi-square test. Results: The results showed that the mean life expectancy a week after the intervention was significantly higher in the intervention group compared to the control group (176.76 +43.38 vs. 159.50+41.87, p=0.035). Moreover, mean score of life expectancy (after intervention) had significantly increased in the intervention group compared to before intervention (the mean and standard deviationof changes were 13.35±14.07, p<0.001). Conclusion: Given the positive effect of spiritual self-care on patients life expectancy in the present study, nurses are recommended to pay attention to spiritual dimensions of patients and include it in their routine care.