ارزيابي دقت راديوگرافي بايت‌وينگ ديجيتال (CMOS) در سنجش تحليل استخوان آلوئولار بين‌دنداني در دندان‌هاي خلفي

Evaluation of the Accuracy of Digital Bitewing Radiography (CMOS) in Detection of Interdental Alveolar Bone Loss in Posterior Teeth

زمينه و هدف: با توجه به اينكه معاينات راديوگرافيك در تعيين طرح درمان بيماران با مشكلات پريودنتالي نقش تعيين‌كننده‌اي دارند، لذا اين مطالعه با هدف تعيين دقت راديوگرافي بايت‌وينگ ديجيتال (CMOS) در سنجش ميزان تحليل استخوان آلوئول بين‌دنداني در دندان­هاي خلفي انجام شده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه مقطعي، تعداد 61 دندان از 16 بيمار مراجعه­ كننده به بخش پريودنتيكس دانشكده دندان‌پزشكي رفسنجان كه داراي بيماري پريودنتيت بودند، به‌طور در دسترس انتخاب شدند. بيماران توسط متخصص پريودنتيكس تحت معاينه و پروبينگ قرار گرفتند و فاصله CEJ (Cemento-Enamel Junction) تا كرست استخوان آلوئول، در سطح مزيال و ديستال دندان­هاي چهار، پنج و شش با پروب مدرج ويليامز با دقت يك ميلي­ متر، اندازه ­گيري گرديد. سپس از بيماران، راديوگرافي بايت‌وينگ ديجيتال تهيه شد و فاصله فوق ­الذكر با استفاده از برنامه نرم‌افزاري آناليز خطي CMOS توسط يك راديولوژيست دهان، فك و صورت اندازه­گيري شد. داده ­ها با استفاده از آزمون آماري t زوجي و رگرسيون خطي ساده آناليز شدند. يافته ­ها: نتايج نشان داد ميانگين تحليل استخوان (ميلي­ متر) در راديوگرافي CMOS به‌طور معني ­داري كمتر از معاينه باليني است (0/001>p). با مدل رگرسيون خطي ساده مي‌توان ميانگين تحليل استخوان در معاينه باليني را از روي ميزان تحليل استخوان در راديوگرافي CMOS با دقت بيش از 99 درصد پيش‌بيني نمود. نتيجه­ گيري: راديوگرافي CMOS، ميزان تحليل استخوان آلوئول بين‌دنداني در دندان‌هاي خلفي را كمتر از ميزان اندازه‌گيري‌شده در معاينه باليني نشان مي­ دهد، اما با استفاده از مقادير اندازه‌گيري‌شده بر روي راديوگرافي CMOS، مي‌توان با دقت بسيار بالايي (بيش از 99 درصد)، عمق پروب را پيش‌بيني نمود. به‌نظر مي‌رسد كه از اين راديوگرافي مي‌توان در اندازه‌گيري ميزان تحليل استخوان آلوئولار بين‌دنداني در دندان‌هاي خلفي در بالين بيمار استفاده نمود.

Background and Objective: Radiographic examination has an important role in diagnosis and treatment of periodontal patients, so this study was performed to determine the accuracy of digital bite wing (CMOS) radiography in alveolar bone resorption. Materials and Methods: This cross-sectional study was performed on 61 teeth of 16 periodontal patients referred to the periodontoloy department of Rafsanjan Faculty of Dentistry. The patients were selected using available sampling. The patients were examined by a periodontist and the distance of Cemento Enamel Junction (CEJ) to the alveolar crest, after injection if needed, was measured by William’s periodontal probe with accuracy of 1 mm, in mesial and distal surfaces of the premolars and first molars. Then digital bite wing radiography was taken from the patients and the mentioned distance was determined by CMOS linear software analysis program by an oral radiologist. Data were analyzed using paired t- test and simple linear regression. Results: The results showed that the mean of alveolar bone resorption (mm) in CMOS radiography is significantly less than clinical examination (p<0.001). By simple linear regression model, the mean of alveolar bone resorption (mm) in clinical examination, is predictable from the amount of alveolar bone resorption on CMOS radiography with accuracy of more than 99%. Conclusion: Digital bite wing radiography (CMOS) measures the mean of interproximal alveolar bone resorption in posterior teeth less than clinical examination, but regarding the high accuracy of CMOS radiography measures (more than 99%) in predicting probe depth, it might be possible to apply this radiography in detecting the interdental alveolar bone loss of posterior teeth.