تأثير استرس شغلي بر خودكارآمدي (مطالعه موردي: كاركنان سازمان حمل و نقل ريلي شهرداري شيراز)

The effect of occupational stress on self-efficacy (Case Study: Staff of Shiraz Railway Transportation Organization

استرس يا فشار عصبي از مسايل بسيار حاد در سازمان‌هاي امروزي مي‌باشد كه سلامت جسمي و رواني نيروي كار را به خطر انداخته و هزينه سنگيني را به سازمان‌ها وارد ساخته است، فشار عصبي در ساز مان همچون آفتي فعاليت ها را تحليل داده و از بين مي برد. گروهي از صاحب‌نظران رفتار سازماني، استرس ناشي از شغل را بيماري شايع قرن نامگذاري كرده‌اند شايد هم به راستي دوران ما عصر استرس‌ها است كه در آن انسان بيش از هر زمان ديگر در معرض عوامل استرس زا قرار گرفته و مسايل و مشكلات زيادي از هر سو او را احاطه كرده است. با توجه به ضرورت پرداختن به اين موضوع در اين مقاله سعي كرده ايم به پديده استرس شغلي، و تاثير آن بر توانمندي ها و توانايي هاي كاركنان بپردازيم. بدين منظور استرس شغلي را بعنوان متغير مستقل و احساس خودكارآمدي متغير وابسته مي باشد. نتايج مؤيد اين نكته است كه هرچه ميزان استرس در كاركنان بيشتر باشد سطح احساس توانمندي در آنها كا هش يافته است.

Stress or neuropathy is one of the most pressing issues in today's organizations, which put physical and mental health at the workforce at high cost to organizations, and the nervous pressure in our mechanism analyzes and eliminates the effects of a pest. A group of scholars of organizational behavior have identified work-related stress as the most common century of the disease. Perhaps, indeed, our era is an age of stress in which man is more than ever exposed to stressors and has many problems from everywhere, Surrounded by. Given the need to address this issue, we have tried to address the phenomenon of occupational stress and its impact on staffs' capabilities and abilities. For this purpose, job stress is dependent on independent variable and self-efficacy. The results confirm that the higher the stress levels in staffs, the lower the level of empowerment in them. For this purpose, job stress is dependent on independent variable and self-efficacy.