مطالعه تطبيقي مفهوم خلوت در خانه درونگراي ايراني و خانه برونگراي غربي

A comparative study on the conception of privacy

خلوت به عنوان يكي از اركان مطلوبيت مسكن در فرهنگ هاي مختلف مورد توجه بوده و همواره يكي از شاخصه هاي مطرح براي ارزش گذاري يك خانه بوده است. علاوه بر اين، به مثابه مفهومي پرتكرر در معماري مسكن، باعث بروز فرم ها يا فضاهايي نمادين در خانه ها شده است. اين تحقيق بر آن است كه به مطالعه اي تطبيقي بر حضور اين مفهوم در خانه هاي درونگراي ايراني در عهد قاجار، و تقريبا همزمان با آن دوره و همگام با تحولات مدرنيسم، در خانه هاي برونگراي اروپايي و آمريكايي بپردازد؛ تا با كنكاش براين موضوع، هم اهميت اين مطلب در دو فرهنگ متفاوت و متاثر از دو آيين كلي اسلام و مسيحيت، را مورد تاكيد قرار دهد و هم عناصر معمارانه متفاوت و يا مشابهي را كه منتج به حصول اين مفهوم شده اند را شناسايي نمايد. پس ابتدا به شناخت انواع و درجات خلوت در اين دو فرهنگ پرداخته شده و سپس با تحليل مراحل ورود به يك خانه درونگراي ايراني و برونگراي غربي، تحقيق شده است كه چگونه خلوت به عنوان مفهومي فطري و فرامرزي، به بروز نمادهاي معمارانه خاص در خانه ها منتج شده است و توانسته صورت هايي متفاوت يا مشابه از يك مفهوم را در فرهنگ هاي متفاوت به خود بگيرد.