نگرش پرسنل پرستاري نسبت به دانشجويان پرستاري بر اساس تئوري ارتباطات بين فردي پپلا

Iranian staff nurses' attitudes toward nursing students

زمينه و هدف: پرسنل پرستاري به دليل موقعيت خاص شان در محيط باليني، عامل با ارزشي براي تجربه يادگيري دانشجويان محسوب مي شوند. اين مطالعه با هدف تعيين نگرش پرسنل پرستاري بيمارستانهاي وابسته به دانشگاه علوم پزشكي اردبيل نسبت به دانشجويان پرستاري بر اساس تئوري پپلا انجام شد روش ها: مطالعه حاضر يك مطالعه توصيفي - مقطعي است. جامعه مورد مطالعه، كليه پرسنل پرستاري شاغل در بخش هاي داخلي و جراحي عمومي(82 نفر) بيمارستانهاي دكتر فاطمي و امام خميني اردبيل بودند كه تمام آنها به عنوان نمونه مطالعه بصورت نمونه گيري در يك مقطع زماني انتخاب شدند. روش گردآوري داده ها، پرسشنامه اي مشتمل بر دو بخش اطلاعات دموگرافيك و نگرش پرسنل نسبت به دانشجويان پرستاري بود. نگرش پرسنل پرستاري با استفاده از روشهاي آمار توصيفي (فراواني، ميانگين و انحراف معيار) و ارتباط بين برخي از مشخصات دموگرافيك و نگرش با كمك آمار تحليلي (آزمون كاي-دو) در نرم افزار spss مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها: نتايج نشان داد كه 80 درصد پرسنل پرستاري، نگرش مثبت نسبت به دانشجويان پرستاري داشتند. اغلب آنها احساس مي كردند كار با دانشجويان پرستاري لذت بخش بوده (45/71 درصد) و پرستاران بايد برخورد خوبي با دانشجويان پرستاري داشته باشند (98/57درصد). از طرف ديگر اكثريت (94/3 درصد) معتقد بودند كه براي اصلاح وضعيت آموزشي دانشجويان پرستاري كارهاي زيادي بايد انجام شود، دانشجويان پرستاري تجربه باليني كافي را كسب نمي كنند (67/14 درصد) و آمادگي لازم براي انجام كارهاي باليني را ندارند (51/43 درصد). نتيجه گيري: با توجه به تأثير نگرش پرستاران بر پيشرفت ارتباط بين پرستار و دانشجو بر اساس تئوري پپلا، پرسنل پرستاري بايد محيطي را كه ايجاد همدلي، اعتماد و احترام به دانشجويان پرستاري مي كند پرورش دهند.

Background: Clinical education is an indispensible part of the nursing education. Clinical nurses play an important role in this teaching learning process. The quality and quantity of student–nurse interactions in the clinical area can either facilitate or hamper students' learning.The rationale of this research was to probe into staff nurses' attitudes toward nursing students within the context of clinical education in Iran. The nursing literature seems wanting in issues related to staff nurses' attitudes toward nursing students. Thus, we draw on Peplau's interpersonal relations in nursing to address staff–student relationship. That is, the nursing student was taken as the client Methods: A descriptive cross-sectional design was selected for this study. The entire staff nurses of Medical and Surgical units (n = 82) employed at Dr Fatemi and Imam Khomeini hospitals of Ardabil medical sciences university were selected. Stagg's questionnaire and a demographic tool were used to gather data. Attitudes were measured using a five-point Likert scale. Attitudes of staff nurses were inspected using cross tabulations and frequencies. Results: The results demonstrated that attitude scores toward nursing students were low and moderate. Some nurses (45.71%) believed that working with students is pleasant and most (98.57%) have thought that staff should have a good relationship with nursing students. Furthermore, staff nurses pointed out that the there is a need to overhaul the educational system of nursing students (94.3%), that nursing students do not acquire the sufficient clinical skill (67.14%), and that the students are not prepared enough for the clinical task (51.43%). Conclusions: According to the results of the staffs' feelings on the relationship between nurse and student, it seems that nurses should cultivate an atmosphere which ends to empathy, assurance and sincerity of nursing students.