شناسايي و تبيين عوامل و پيشرانهاي مؤثر بر روابط ايران و شوراي همكاري خليج فارس درافق ده ساله با بهره‌گيري از روش ميك مك

خليج فارس از جمله مناطق جغرافيايي با ويژگي‌هاي ممتاز در جهان است و از قرن‌ها پيش بطور پيوسته مورد توجه دولت‌ها بوده، بنابراين همواره در معرض رقابت‌ها و كشمكش مي‌باشد، اين منطقه در برگيرنده كشورهاي عضو شوراي همكاري خليج فارس به علاوه ايران و عراق است كه روابط ميان ايران و كشورهاي جنوبي خليج فارس از جهات مختلف مورد اهميت است. در اين راستا پژوهش حاضر با استفاده از روش آينده‌پژوهي، يعني تحليل اثرات متقاطع، ابتدا داده‌هاي اوليه تحقيق با استفاده از مصاحبه‌هاي نيمه‌باز با تعداد 20 نفر ازكارشناسان و متخصصين موضوع جمع‌آوري و با استفاده از نرم افزار ميك‌مك تجزيه و تحليل شده‌اند. در نهايت نتايج حاصله از بكارگيري روش تحليل تأثيرات متقاطع حاكي از آن بود كه 5 عامل كليدي؛ نگرش حاكمان و دولتمردان ايران و كشورهاي عضو شوراي‌همكاري خليج فارس به يكديگر، افزايش مسابقه تسليحاتي و نظامي كشورهاي عضو شورا (ناتوي عربي) و ايران با هدف هژمون شدن در منطقه، القاء و هراس از تئوري هلال شيعي و صدورانقلاب ج.ا.ا با هدف مقابله با ايران و تفاوتهاي هويتي، تأثير آينده بحرين، سوريه، عراق، يمن و... بر روابط في‌مابين ايران و كشورهاي عضو شورا و برنامه هسته‌اي ايران و آينده برجام، از ميان عوامل 60 گانه اوليه شناسايي شد. اين پيشرانها به عنوان عوامل پايه در برنامه ريزي‌هاي راهبردي مي‌تواند مورد استفاده قرارگيرند.