امكان‌سنجي مكان‌گزيني پناهگاه‌هاي شهري با استفاده از مدل (IO) و روش (AHP) (مطالعه موردي: محلات 13 گانه منطقه يك شهر كرمان)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

در ميان تمامي حوادث غيرمترقبه طبيعي و غيرطبيعي، زمين لرزه به عنوان يكي از مخرب ترين سوانح طبيعي محسوب مي شود كه همواره زندگي ساكنان شهرها و روستاهاي اكثر نقاط كره ي زمين را تهديد مي كند. پدافند غيرعامل شهري، مهمترين مقوله اي است كه مي تواند آسودگي خاطر شهروندان، امنيت جاني و مالي آنها و ايمني زيرساخت هاي شهري را فراهم آورد. هدف از اين پژوهش، برنامه ريزي پدافند غير عامل شهري و مكان گزيني پناهگاه محله اي در سطح منطقه يك شهر كرمان مي باشد. روش تحقيق، توصيفي- تحليلي و مبتني بر مطالعات كتابخانه اي، بررسي هاي ميداني و تحليل داده ها با استفاده از نرم افزار الحاقي كارمانيا خطر (Karmaniya Hazard Model) كه در محيط GIS كار مي كند، مدل هم پوشاني شاخص و فرآيند تحليل سلسله مراتبي مي باشد. نتايج نشان مي دهد پناهگاه- هاي محله اي شهري، تنها پاسخگوي 36140 نفر از جمعيت 126159 نفري منطقه است و حدودا به ميزان 2 3 كمبود فضا داريم. مكان هاي انتخاب شده ي داراي اهميت بيشتر، كل محلات را پوشش نمي دهد و همچنين اين مكانها پاسخگوي جمعيت محلات نيست. مكان يابي پناهگاه در ايران براي اولين بار در تحقيق حاضر انجام گرفته است كه در مقياس محله اي انجام شده است. نتايج اين تحقيق نشان مي- دهد كه فضاهاي مدنظر براي انتخاب پناهگاه در اين سطح پاسخگوي جمعيت موجود منطقه در برابر حوادث نيست.