ارزيابي باززنده سازي بافت‌هاي قديم شهري در راستاي توسعه پايدار (شهر يزد)

فاقد عنوان و چكيده لاتين

در اكثر شهرهاي قديمي ايران، بناها و بافت هاي داراي ارزش تاريخي و فرهنگي به وفور ديده مي شوند كه با ويژگي­هاي مختلفي نظير ريزدانگي، مشكلات دسترسي و ناپايداري شناخته مي شوند. محلات قديمي شهر يزد نيز نظير ديگر بافت هاي قديمي، نيازمند به حركتي كنترل شده در جهت ادامه زندگي خود هستندكه با درنظرگرفتن مشكلاتي ازقبيل رشد منفي جمعيت، نداشتن دسترسيهاي درون محله اي لازم، گسترش روزافزون فضاهاي مخروبه و متروكه، نداشتن تسهيلات موردنياز، بايد حركت در راستاي رفع اين مشكلات صورت گيرد.لذا اين پژوهش با استفاده از روش توصيفي- تحليلي و با استفاده از مطالعات اسنادي و ميداني و بهره گيري از تكنيك هاي تحليل عامل و شاخص تركيبي موريس، درصدد برآمده محلات بافت تاريخي شهريزد را از نظر ابعاد مختلف اجتماعي، اقتصادي، كالبدي و عملكردي توسعه پايدار مورد بررسي قرار داده و راهبردي براي آينده آن در اين راستا ارائه نمايد. نتايج حاكي ازآنست كه از 36 شاخص در نظر گرفته شده در ابعاد مختلف پايداري، عامل هاي كالبدي- عملكردي، اجتماعي، اقتصادي در اولويت هاي نخست در بررسي محلات قرار مي­ گيرند كه اين امر توسط تكنيك تحليل عامل حاصل شده ­است و با استفاده از شاخص تركيبي موريس كه امتيازات ناشي از تحليل عامل را بصورت تركيبي مورد بررسي قرار مي ­دهد، رتبه ­بندي محلات از نظر ابعاد مختلف پايداري مشخص شده­است. بر طبق محاسبات صورت­گرفته محلات بافت قديمي از نظر پايداري هيچ يك در سطح بالايي قرار­ندارند و محله گازرگاه پايدارترين محله و محله شش بادگير ناپايدارترين مي­ باشد. لذا عمده توجهات بايد به محلاتي صورت گيرد كه در اين زمينه ناپايدارترند كه در همين راستا چشم ­انداز و راهبردهاي مناسب جهت تضمين توسعه پايدار در بافت قديمي يزد پيشنهاد مي ­شود.