عنوان مقاله :
آستانۀ يكتايي يا پيوندخوردگي آثار در معماري معاصر؛ در مرز ميان آفرينش و برساختن
عنوان به زبان ديگر :
The Threshold of Singularity or Hybridity of Works in Contemporary Architecture; on the boundary between creation and forging
پديد آورندگان :
علينژادمجيدي، سحر دانشگاه آزاد اسلامي، واحد تهران مركزي , شالي اميني، وحيد دانشگاه آزاد اسلامي، واحد تهران مركزي , ايراني بهبهاني، هما دانشگاه تهران - گروه طراحي محيط زيست , ضيمران، محمد دانشگاه آزاد اسلامي، واحد تهران مركزي
كليدواژه :
پيوندخوردگي , اصالت و اعتبار اثر , فرايند بينامتنيت , يكتايي , برساختن (جعل)
چكيده فارسي :
بيان مسئله: در نوشتار با ترفند پاورقي و ارائة منابع مي‌توان حضور ديگري را در روايت بازتاباند، اما تاريخ معماري آثار مستندسازي شده و نشده‌اي را در برمي‌گيرد كه حضور ديگري در آنها پيدا و پنهان است. بحث بر سر جعلي1 يا اقتباسي2بودن اثر از اموري است كه در دهه‌هاي آخر قرن بيستم در هنر معاصر مطرح شده‌اند. از سويي كشمكش بر سر آفرينش متأثر از خودآييني3 يا دگرآييني4 اثر، در مقابل برساختگي (جعلي) آن، دغدغه‌اي ديگر است.
هدف و پرسش: بنا بر ماهيت، پژوهش به بازشناخت آستانة هم‌پيوندي/يكتايي، آلوگرافي5 (چندامضايي)/ آتوگرافي6 (تك‌امضايي) و شناسايي مرز اقتباس/برساختن وابسته است. پرسش‌هاي پژوهش عبارتند از: الف. در گفتمان معماري خودانگيختگي متأثر از دگر نيرويي دروني را چگونه مي‌توان تفسير كرد؟ ب. مرز ميان اقتباس و برساختن (جعل) كجاست؟
روش: پژوهش با ماهيت كاربردي، با راهبرد تحليلي-تفسيري متكي بر استدلال منطقي است و بر پاية واكاوي چگونگيِ پيوندگوني و خويشاوندي آثار، با تكيه بر رهيافت درهم‌آميزي افق‌ها، مبتني بر فرايند «ميان‌متني» شكل گرفته است. براي روشن‌شدن پاسخ پرسش‌هاي پژوهش، نمونه‌هايي از تاريخ هنر و معماري معاصر ايران (دهة سي و چهل) مطرح مي‌شوند.
نتيجه گيري: پژوهش نشان مي‌دهد فرايند ميان‌متني را مي‌توان به عنوان رهيافتي نظري در مطالعات معماري به كار بست و تأكيد دارد كه متون (آثار) معماري خودآيين نيستند و هر اثري در گفتگومندي ميان آثار پيش و پس از خود قرار دارد. اين به معناي آن نيست كه آثار جعلي را نيز بر مدار ميان‌متنيت قرار دهيم چرا كه آثار جعلي برخلاف آفرينش اثر در فرايند ميان‌متني بر پرسش‌هاي شناختي اصرار نمي‌ورزند و از مجال گفتگو ميان آثار و همراهي مخاطب، تهي هستند.
چكيده لاتين :
In the text, In the text with the help of the footnote and the reference, we can show another presence in the narrative, but the architecture history contains documented and undocumented works which others presence in them been obviously and hidden. The controversy over the fake or adaptation of the works has been the theme raised in the last decades of the twentieth century and contemporary art. On the other hand, the struggle on the creation, influenced by the autonomy or heteronomy of works and the work adaptation against the forgery, is another concern. By its nature, the research is based on the recognition of the Allographic1 (affinity) / Autographic2 (single signature) and depends on the identification of the adaptation/forging. The research questions are: A. In the architectural discourse, how can interpret arousal caused by other internal forces? B. Where is the boundary between adaptation and forgery?The study is an applied research in nature, The research strategy is an analytical-interpretive, which relies on rational reasoning, explains how the hybridity3 and kinship the works and relates to the "intertextual" process by giving examples of Iranian contemporary art and architecture history (1940-1960) clarify the answers of research questions.
The present study shows that the process of intertextuality can be applied as a theoretical approach to architectural studies and emphasizes that architectural texts (works) are not autonomy. each work is in the dialogism between works before and after itself, but it does not mean that fake works also apply to the inter textual circuit because of the fake works, unlike the creation of the work in the inter textual process, do not insist on cognitive questions and are empty of dialogism between the works and the companion of the audience.
