اضطراب اجتماعي، خود باوري و كارآفريني زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره)

در سالهاي اخير شاهد روند رو به رشد زناني هستيم كه به تنهايي مسئوليت زندگي خويش را به دوش مي كشند و به عنوان زنان سرپرست خانوار در جامعه معرفي مي شوند. شاخص هاي آماري نشان مي دهند كه رشد زنان سرپرست در كشور ما نيز در حال افزايش است. هدف از نگارش اين مقاله بررسي نقش اضطراب اجتماعي و خودباوري بر كارآفريني زنان سرپرست خانوار مي باشد. پژوهش حاضر از نوع تحقيقات كاربردي است و با توجه به ماهيت موضوع و اهداف پژوهش توصيفي – همبستگي (مبتني بر معادلات ساختاري) مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل كليه زنان سرپرست خانوار تحت حمايت كميته امداد امام خميني (ره) مديريت شهرستان اروميه است كه از ميان آنها 374 خانوار به روش نمونه گيري تصادفي طبقه اي انتخاب شد و مورد مطالعه قرار گرفت. براي سنجش كارآفريني از پرسشنامه آلن، آر، كن يون(1992)، براي سنجش خودباوري از مقياس چن، گالي و ادن (2001) و همچنين از پرسشنامه واتسون و فرند1969) براي سنجش اضطراب اجتماعي استفاده شد. يافته ها ي پژوهش نشان مي دهد كه رابطه ي منفي معناداري ميان اضطراب اجتماعي و خودباوري زنان سرپرست خانوار تحت حمايت مديريت شهرستان اروميه در سطح معناداري 0.01 وجود دارد. يافته ها بيانگر وجود رابطه مثبت معنادار بين خودباوري و كارآفريني زنان سرپرست خانوار در سطح معناداري 0.01 است. همچنين يافته ها حاكي از نقش ميانجي خودباوري در رابطه ي بين اضطراب اجتماعي و كارآفريني مي باشد.