رابطه سازگاري راهبردي و درگيري شغلي در بيمارستان هاشمي نژاد تهران

The Relationship between "Strategic Alignment" and "Employee Engagement" of Hasheminejad Hospital in Tehran

چكيده، زمينه و هدف: بيمارستان‌هــا به عنوان پرهزينه‌ترين مراكز ارايه دهنده مراقبت‌ها بيشترين نيروي انساني تحصيل كرده بخش بهداشت و درمان را به خود اختصاص مي‌دهند. از اينرو توجه به متغيرهاي تأثيرگذار در بهبود عملكرد كاركنان در بيمارستانها حائز اهميت است. اين مطالعه با هدف تعيين رابطه سازگاري استراتژيك و درگيري شغلي، در بيمارستان هاشمي‌نژاد شهر تهران طراحي و اجرا شد. مواد و روش‌ها: پژوهش حاضر از نوع همبستگي بود. جامعه مورد مطالعه شامل 424 نفر از طبقات شغلي پرستاري، اداري-مالي، پشتيباني و پيراپزشكي بيمارستان هاشمي‌نژاد تهران بود؛ از اين تعداد حجم نمونه‌اي معادل 202 بدست آمد. نمونه‌ها با استفاده از روش نمونه‌گيري تصادفي‌طبقه‌اي و متناسب با تعداد جمعيت در هر طبقه انتخاب شدند. براي جمع‌آوري داده‌ها از پرسشنامه‌ استفاده شد. داده‌هاي به دست آمده با استفاده از روش‌هاي آمار توصيفي شامل جداول مقايسه‌اي و تطبيقي و آزمونهاي همبستگي پيرسون و رگرسيون خطي و چندگانه مورد تجزيه و تحليل قرار گرفتند. يافته ها: بر اساس يافته‌ها ميانگين نمرات و انحراف معيار سازگاري استراتژيك و درگيري شغلي به ترتيب 31.90±4.47 از 40 و 54.19±7.34 از 70 بدست آمد. همچنين نتايج بدست آمده از آزمون تحليل رگرسيون خطي نشان داد سازگاري استراتژيك مي‌تواند متغير پيش‌گوي درگيري شغلي باشد (0.64 r= وP-value=0.01). نتيجه گيري: سازگاري استراتژيك يكي از عوامل تأثيرگذار در درگيري شغلي كاركنان مي‌باشد؛ هدفگذاري با توجه به شرايط فردي و محيطي، تدوين استراتژيها جهت هدايت كاركنان براي تحقق اهداف، هدفگذاري مشاركتي و اطلاع‌رساني دقيق و شفاف به كاركنان از جمله روش‌هاي بهبود موثر متغير سازگاري استراتژيك و به طبع آن درگيري شغلي مي‌باشد.

Background: Hospitals are as the most expensive health care centers, and they take most of the health budget, on the other hand they have largest number of educated personnel. Therefore, considering variables that affecting the performance of the hospitals employees is important. This study has been designed and implemented to determine The Relationship between "strategic alignment and "employee engagement" of HashemiNejad Hospital in Tehran. Material and methods: This Research is a correlation study. Population included 424 staff of nursing, administrative (human resource and finance) as well as auxiliary and paramedical, which a sample size of 202 was calculated. Samples selected randomly in proportion to the number of people in each class. A questionnaire was applied to collect data. Finally Data were analyzed using descriptive statistics including tables, comparative analysis, Pearson correlation, and Multiple Regression. Results: Based on results Mean ± SD scores for the strategic alignment 31.90±4.47 from 40 and Mean ± SD score for employee engagement 54.19±7.34 of 70 was calculated. The findings of liner regression analysis indicated that strategic alignment can be a predictor of employee engagement (P-value=0.01, r=0.64). Conclusion: Strategic alignment is one of the effective factors in Employee engagement. Goal setting according to demographic and environmental conditions, prepare strategies to guide employees for achieve the goals, collaborative goal setting and accurate and clear information to employees are as effective methods for improving strategic alignment and then employee engagement.