بررسي تاثير اختلاط گاز سبك با گاز همراه (غني) در كاهش تجمع مايع درون خطوط لوله انتقال و جلوگيري از سوزاندن گاز همراه در ميادين توليدي نفت

در ميادين نفتي ايران, فرآورش نفت خام توليدي به منظور جداسازي گاز همراه طي چهار مرحله تفكيك صورت مي پذيرد. معمولا به دليل شرايط كوهستاني و اقليمي بسياري از مناطق عملياتي, نخستين مرحله از اين مراحل چهارگانه در سر چاه و بقيه در واحد بهره برداري انجام مي شود. گاز همراه پس از جمع آوري و تقويت فشار اوليه, در صورت وجود تسهيلات تزريق, به وسيله خط لوله به نزديك ترين ابستگاه فشار فشار قوي ارسال مي گردد. غني بودن اين نوع گاز از اجزاء سنگين هيدروكربوري و تبادل حرارتي با محيط و افت فشار آن در خط لوله انتقال سبب تشكيل و تجمع مايع در نقاط گود لوله مي شود. با گذشت زمان تجمع مايع در بعضي از نقاط خط لوله منجر به كاهش سطح مقطع عبور جريان گاز شده و به دنبال آن, فشار ابتداي خط لوله انتقال افزايش مي يابد, از اين رو به ناچار بخش قابل توجهي از گاز همراه در محل تاسيسات بالادستي سوزانده مي شود. به منظور مطالعه پديده ياد شده در مقياس ميداني, خط لوله 10 اينچي مربوط به گاز همراه خروجي از ايستگاه فشار ضعيف بي بي حكيمه-1 تا محل اتصال به خط لوله گاز خروجي بي بي حكيمه-2 به عنوان نمونه انتخاب گرديد. اطلاعات مربوط به مختصات اين خط لوله از روي نقشه اجرايي تهيه و به همراه تركيب درصد اجزاء گاز همراه و گاز سبك تزريقي_(جدول 2) به نرم افزار pipesys معرفي گرديد. شبيه سازي براي حالات مختلف اختلاط گاز سبك تزريقي با گاز همراه خروجي ايستگاه فشار ضعيف بي بي حكيمه-1 انجام شد و نمودار تجمع مايع در خط لوله رسم گرديد. براساس نتايج حاصل از شبيه سازي كه در شكل 3 نشان داده شده است, تغيير تركيب درصد عناصر تشكيل دهنده گاز همراه موجب كاهش تمايل آن به تشكيل و تجمع مايع مي شود. از آن جا كه تجمع مايع در خط لوله انتقال گاز منجر به اجراي عمليات توپكراني و توقف ارسال گاز و سوزاندن آن مي گردد, انتظار مي رود با اجرايي نمودن نتايج اين مطالعه بتوان از سوزانده شدن حجم قابل توجهي از گاز همراه در مناطق عملياتي نفت خيز جلوگيري به عمل آورد.