بررسي ادله سلفيان در ادعاي شرك بودن استغاثه به غيرخدا

طلب از غير خدا، پس از آن كه در قرن هشتم از سوي ابن تيميه عملي شرك آميز اعلام شد، به يكي از پردامنه ترين بحث ها ميان سلفيان و مسلمانان تبديل گشته است. اين گروه با استناد به آيات قران و آنچه اجماع امت مي نامند، طلب از غير خدا را سبب خروج از دايره اسلام مي دانند. تبيين ماهيت مشركانه استغاثه، اين گروه را واداشته تا دليلي تحليلي نيز بر مدعاي خود اقامه كنند. در اين دليل ادعا شده است كه استغاثه از غيرخدا مستلزم انتساب صفات خاص خدا به بندگان و تشبيه آنها به خداست و از اين جهت، عملي مشركانه است. اين در حالي است كه انبياي الهي نيز از غيرخدا طلب كم مي كردند. افزون بر اين، به گواهي قرآن و احاديثي كه خود سلفيان نيز قبول دارند، صفاتي كه اين گروه مدعي اختصاص آنها به خداهستند، مختص خدا نيست و بندگان نيز مي توانند آنها را كسب كنند.