ارتباط خودكارآمدي، تفكر انتقادي، سبك هاي تفكر و هوش هيجاني با پيشرفت تحصيلي دانشجويان پرستاري

Relationship between academic achievement and self-efficacy, critical thinking, thinking styles and emotional intelligence in nursing students

مقدمه: پيشرفت تحصيلي متاثر از متغيرهاي زيادي است. از مهمترين آنها مي توان به خودكارآمدي، تفكر انتقادي، سبك هاي تفكر و هوش هيجاني اشاره كرد. اين مطالعه با هدف بررسي ارتباط خودكارآمدي، تفكر انتقادي، سبك هاي تفكر و هوش هيجاني با پيشرفت تحصيلي دانشجويان رشته پرستاري انجام شد. روش كار: اين مطالعه توصيفي – تحليلي از نوع مقطعي مي باشد. جامعه آماري اين پژوهش شامل همه دانشجويان رشته پرستاري دانشگاه آزاد اسلامي واحد ورامين – پيشوا بود. در كل 140 دانشجو (96 دختر و 44 پسر) رشته پرستاري به روش تصادفي طبقه اي انتخاب شدند. همه آنها پرسشنامه هاي خودكارآمدي عمومي شرر، تفكر انتقادي ريكتس، سبك هاي تفكر استرنبرگ و هوش هيجاني بار-آن و همكاران را تكميل كردند. داده ها با روش همبستگي پيرسون و رگرسيون گام به گام و با استفاده از نرم افزار SPSS/19 تحليل شدند. يافته ها: خودكارآمدي (46/0 r= )، تفكر انتقادي (17/0 r= )، تفكر اجرايي (37/0 r= ) و هوش هيجاني (21/0 r= ) با پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت و معنادار داشتند (05/0 p< ). در يك مدل پيش بين صرفا خودكارآمدي، تفكر اجرايي و هوش هيجاني توانستند حدود 39 درصد از پيشرفت تحصيلي را پيش بيني كنند. خودكارآمدي پيش بين بهتري از ساير متغيرها براي پيشرفت تحصيلي بود. نتيجه نهايي: بنابراين خودكارآمدي، تفكر اجرايي، هوش هيجاني و تفكر انتقادي به ترتيب با پيشرفت تحصيلي رابطه مثبت داشتند.

Background: Academic achievement is influenced by several parameters, such as self-efficacy, critical thinking, thinking styles and emotional intelligence. The present study was conducted to examine the relationship between academic achievement and self-efficacy, critical thinking, thinking styles and emotional intelligence in nursing students. Methods: The present descriptive, cross-sectional study was conducted on a statistical population consisting of all the nursing students of the Islamic Azad University of Varamin-Pishva Branch. A total of 140 nursing students (96 female and 44 male) were selected through stratified random sampling. All the study subjects completed Sherer's general self-efficacy scale, Ricketts' critical thinking disposition questionnaire, Sternberg's thinking styles inventory and the Bar-On emotional intelligence questionnaire. Data were analyzed in SPSS/19 using the Pearson correlation coefficient and the stepwise regression. Result: The present study revealed a significant positive relationship (P<0.05) between academic achievement and self-efficacy (r=0.46), critical thinking (r=0.17), executive thinking (r=0.37) and emotional intelligence (r=0.21). In a predictor model studying self-efficacy, executive thinking and emotional intelligence, the researchers were able to predict about 39% of academic achievement. Self-efficacy was a better predictor of academic achievement than the other parameters. Conclusion: Self-efficacy, executive thinking, emotional intelligence and critical thinking therefore had a positive relationship with academic achievement, in respective order of importance.