بررسي تاثير آموزش مراقبت در منزل بر كنترل قند خون بيماران ديابتي نوع دو مراجعه كننده به مركز تحقيقات ديابت شهر همدان

The effect of training home care to type-2 diabetic patients on controlling blood glucose levels in patients admitted to the Diabetes Research Center of Hamadan

مقدمه: يكي از چالش‌هاي بيماران ديابتي يادگيري كنترل قندخون مي‌باشد. آموزش به بيمار در منزل موجب افزايش توانايي بيماران براي انجام مراقبت از خود مي‌شود. لذا مطالعه‌اي با هدف تعيين تاثير آموزش مراقبت در منزل بر كنترل قند‌ خون بيماران ديابتي نوع دو انجام شد. روش كار: اين مطالعه كارآزمايي باليني شاهددار تصادفي شده، در60 بيمار ديابتي نوع دو انجام شد. نمونه ها به روش بلوك جايگشتي به دو گروه آزمون و كنترل تقسيم شدند. مداخله آموزشي به روش بازديد منزل، در سه جلسه 40 دقيقه اي بصورت چهره به چهره انجام شد. قبل و سه ماه پس از مداخله، داده‌ها با استفاده از پرسشنامه و چك ليست جمع‌آوري شدند. جهت تجزيه و تحليل داده‌ها از نرم افزار SPSS/2 0 و از آمار توصيفي و آزمون‌هاي آماري‌ كاي دو، فيشر و تي زوج شده و آناليز كوواريانس استفاده شد. يافته ها: نتايج نشان داد كه پس از آموزش مراقبت در منزل، قند پلاسماي خون وريدي ناشتاي بيماران گروه آزمـون نسـبت به گروه كنترل از نظر آماري اختلاف معني داري دارد (05/0 p < ). مقادير نمايه‌ي توده بدني و اندازه نسبت دور كمر به دور باسن در بيماران گروه آزمـون نسـبت به گروه كنترل پس از آموزش تفاوت معنادار ي را نشان نداد (05/0< P ). نتيجه نهايي: آموزش مراقبت در منزل در بيماران ديابتي موجب تداوم رفتارهاي مراقبت از خود و كنترل قند‌خون آنها مي‌شود. اعضاي خانواده مي‌توانند ياور بيماران در اجراي برنامه هاي مراقبت از خود در منزل و عاملي جهت تقويت توانايي‌هاي آنان باشند.

Background: One of the most challenges in diabetic patients is learning how to glycemic control. Patient education in the home increases the ability of patients to self-care. This study aimed to determine the effect of home care education on glycemic control in type 2 diabetes patients. Methods: This study was a clinical randomized controlled trial which conducted on sixty diabetic type 2 patients. Patients using blocks randomization were divided in two groups of intervention and control. Intervention education were at home visit on three training sessions of forty minutes, face to face with presence of patient and at least one of the members of the family and control group received usual education. Data were collected using questionnaire and checklist before and three months after the intervention. Data were analyzed using SPSS/20, analysis was used by descriptive statistics, chi-square, paired t-test and analysis of covariance. Result: The results showed that after home care education, fasting plasma glucose test in the intervention group than in control group, the difference was statistically significant (P<0.05). Values of BMI, waist-to-hip ratio in the test group than in the control group after education did not show a significant difference (P<0.05). Conclusion: Using the home care self-care education in diabetes patients one way affected and results to is their continuous behaviors and glycemic control. Member family in control chronic diseases could to using this programs self-care at home and improved ability patients.