نقش ارتقاي سطح اميد، مشاركت و نشاط اجتماعي با تمركز بر جامعه نخبگان كشور در پيشگيري از اعتياد

The Role of Promoting the Levels of Social Hope, Participation, and Vitality by Focusing on the Country’s Elite Community in Preventing Addiction

زماني كه مردم جامعه اي از اميد و نشاط اجتماعي برخوردار باشند، وفاق، همبستگي، تعلق اجتماعي، تعاملات اجتماعي مطلوب، مشاركت، رضايت از زندگي و همچنين سلامت رواني و اجتماعي افراد افزايش مي يابد. بنابراين، آسيب هاي اجتماعي و مهاجرت كاهش و انگيزه براي كار و تلاش در جامعه افزايش مي يابد. مطالعه حاضر با هدف بررسي مفاهيم اميد، نشاط و مشاركت اجتماعي به عنوان عوامل پيشگيرانه و ارائه راهكارهاي ارتقاي مشاركت اجتماعي و احساس مفيدبودن نخبگان كشور در راستاي پيشگيري از اعتياد انجام شد. اين پژوهش از نوع مروري -كتابخانه اي و با استناد به مباني نظري و پژوهشي پيشين انجام شده است. ابتدا، ابعاد جامعه شناختي و روان شناختي مفهوم اميد، مشاركت اجتماعي، نشاط اجتماعي و عوامل اجتماعي موثر (مانند پيوندهاي اجتماعي، اعتماد اجتماعي، همبستگي و انسجام محله اي) مرور شده است. سپس بر اساس مباحث نظري و پيشينه پژوهشي، مدل مفهومي پيشنهاد شد. همسو با ديگر تحقيقات انجام شده در كشور، مي توان نتيجه گرفت كه بين نشاط، اميد، مشاركت اجتماعي و بهره مندي از توانمندي ها و ظرفيت هاي جوانان و نخبگان كشور با آسيب هاي اجتماعي در جامعه ايراني رابطه معكوس وجود دارد. ارتقاء سطح اميد، نشاط و مشاركت اجتماعي به عنوان يك عامل اساسي پيشگيرانه، در رويكردي سيستمي (طرح كلي) صورت مي گيرد. در اين رويكرد به منظور پيشگيري از آسيب هاي اجتماعي و مهاجرت نخبگان، پشنهاداتي در جهت افزايش روحيه مشاركت شهروندان به طور عام و جامعه نخبگان كشور به طور خاص و ارتقاء سطح اميد و نشاط اجتماعي ارائه شده است.

When people have a community full of social hope and happiness, then consensus, solidarity, social belonging, desirable social interactions, participation, life satisfaction as well as individuals’ mental and social health will enhance. Therefore, social harms and immigration decrease and the motivation to work and effort increase in the society. The present study aimed to investigate the concepts of social hope, vitality, and participation as preventive factors and to provide strategies for promoting social participation and the feeling of usefulness in the country's elites regarding preventing addiction. This research has been performed as review-library and based on previous theoretical and research foundations and previous theoretical and research foundations. At first, the sociological and psychological dimensions of the concepts of social hope, participation, vitality, and effective social factors (such as social ties, social trust, solidarity, and neighborhood cohesion) have been reviewed. Then, based on theoretical topics and research background, a conceptual model was proposed. In line with other research conducted in the country, it can be concluded that there is an inverse association between happiness, hope, social participation, and the enjoyment of capabilities and abilities of the youth and elites of the country with social harms in Iranian society. Promoting the levels of social hope, vitality, and participation is implemented as a preventive fundamental factor in a systemic approach (outline). In order to prevent social harms and elite migration, suggestions have been made in this approach to increase the participation of citizens in general and the elite community in particular and to promote the levels of social hope and vitality.