سياستگذاري آموزش عالي سلامت در ايران؛ مروري بر تجربيات 40 ساله

Medical Education Policy Making in Iran; a review of 40-years experiences

باتوجه به پيچيدگي محيط هاي تصميم گيري در جهان، سياستگذاري علم و فناوري چندي است كه مورد توجه قرار گرفته است. آموزش عالي سلامت از جمله زيرمجموعه هاي نظام هاي علم و فناوري است كه به دليل محيط در حال تغيير نظام هاي سلامت و لزوم پاسخگويي آموزش به اين محيط متغير، سياستگذاري آينده نگارانه اين حوزه از اهميت ويژه اي برخوردار است. از زمان تشكيل وزارت بهداشت، درمان و آموزش پزشكي در ايران، تلاش هايي در زمينه سياستگذاري آموزش عالي سلامت صورت گرفته كه غالبا با رويكرد واكنشي بوده و به مرحله اجرا نرسيده است. برنامه تحول و نوآوري در آموزش علوم پزشكي به عنوان اولين تجربه سياستگذاري آينده نگارانه حوزه آموزش عالي سلامت از سال 1394 آغاز گرديد و با بهره گيري از بستر آمايش سرزميني و يك نظام چند سطحي در دست اجرا مي باشد. نوشته حاضر به بررسي ابعاد و الگوهاي سياستگذاري در آموزش عالي و تجارب سياستگذاري آموزش عالي سلامت در ايران مي پردازد.

Science and technology policy making has recently been considered, due to the complexity of the decision-making environments in the world. Medical higher education is one of the subsets of science and technology systems in which future-oriented policy making is particularly important because of the changing environment of health systems and the need to respond to this changes. Since the formation of the ministry of health and medical education in Iran, some efforts have been made for medical education policy making, which has often been reactive and has not been properly implemented. The program for the reform and innovation in medical education as the first future-oriented policy making experience in the field of medical higher education in Iran began in 2015 an‎d is being implemented using the spatial planning program and a multilevel system. This paper examines the dimensions and patterns of higher education and policy-making experiences of higher education in Iran.