ارتباط چشم ساكن و عملكرد حركتي در كودكان اختلال هماهنگي رشدي

The Relationship between Quiet Eye and Motor Performance in Children with Developmental Coordination Disorder

مقدمه آخرين تثبيت بينايي قبل از آغاز حركت را چشم ساكن گويند. تحقيقات نشان داده است كه چشم ساكن با سطح بالايي از خبرگي و عملكرد مرتبط است. بنابراين، هدف از انجام مطالعه حاضر، بررسي ارتباط چشم ساكن و عملكرد حركتي كودكان مبتلا به اختلال هماهنگي رشدي بود. مواد و روش ها در اين مطالعه توصيفي- همبستگي، 30 كودك 7 تا 14 ساله شهر اصفهان به صورت نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند. شركت كنندگان در مطالعه حاضر تكليف پرتاب كردن و دريافت كردن را 10 مرتبه انجام دادند. هنگام اجراي تكليف مورد نظر، داده هاي چشم ساكن توسط دستگاه رديابي چشم، ثبت گرديد. به منظور تعيين نرمال بودن داده ها، از آزمون Shapiro-Wilk و براي تعيين ارتباط بين متغيرهاي تحقيق از ضريب همبستگي Pearson استفاده شد. يافته ها بين عملكرد گرفتن با آغاز چشم ساكن ارتباط منفي معني دار (0/001> r= -0/838 p)، بين عملكرد گرفتن با پايان چشم ساكن (r=0/370 p=0/044 ) و دوره چشم ساكن (0/0001> r=0/849 = p) ارتباط مثبت معني داري وجود داشت. نتيجه گيري به طور كلي، متغير چشم ساكن يكي از متغيرهاي موثر و مرتبط با عملكرد حركتي در كودكان داراي اختلال هماهنگي رشدي است.

Introduction: Final fixation prior the initiation of movement is called quiet eye (QE). Research has shown that quiet eye components are related to high level of expertise and performance. The purpose of study was to examine the relationship between the quiet eye and motor performance in children with developmental coordination disorder. Materials and Methods: In this descriptive-correlation study, 30 children at the age of 7 to 14 years were selected via multiple clustering sampling in Isfahan City, Iran. Participants were performed throwing and catching task to 10 trials. The data were recorded by an eye-tracking device when participants performing the desired task. We used Shapiro-Wilk test to determine the normality of data and Pearson correlation coefficient to analyze the relationship between quiet eye and motor performance. Results: There was significant negative correlation between catching performance and onset of quiet eye (r = -0.838, P < 0.001), significant positive correlation between catching performance and offset of quiet eye (r = 0.370, P = 0.044), and also significant positive correlation between catching performance and quiet eye duration (r = 0.849, P < 0.001). Conclusion: The result of this study revealed that the quiet eye can be considered as a predictor of motor performance in children with developmental coordination disorder