تاثير چسب زني استخوان پاتلا (Patellar taping) بر فعاليت الكتريكي ماهيچه هاي Vasti در افراد مبتلا به سندرم درد مفصل پاتلوفمورال (PFPS) حين حركت خميدگي يك طرفه زانو

The effect of patellar taping on EMG activity of vasti muscles during squatting in subjects with patellofemoral pain syndrome (PFPS)

مقدمه يكي از شايع ترين اختلالات اسكلتي-عضلاني ناحيه زانو در بالغين، سندرم درد مفصل پاتلوفمورال (PFPS) مي باشد. چسب زني ناحيه پاتلا ((Patellar taping روش درماني مؤثري جهت تسكين علايم دردناك در طيف وسيعي از اين بيماران است؛ گرچه مكانيسم كاهش علايم پس از استفاده از چسب به درستي مشخص نشده است. هدف از اجراي اين پژوهش ارزيابي فعاليت EMG در ماهيچه هاي Vasti پس از استفاده از چسب پاتلا و يافتن مكانيسم احتمالي كاهش درد پس از آن بود. مواد و روش ها در يك پژوهش شاهد- موردي، دو پارامتر اختلاف زماني آغاز فعاليت ماهيچه هاي VMO و VL (VMO-VL onset) و مقدار فعاليت نسبي اين ماهيچه در 18 بيمار مبتلا به سندرم درد مفصل پاتلوفمورال و 18 فرد سالم، توسط يك دستگاه ثبت امواج الكتريكي ماهيچه (EMG) اندازه گيري گرديد. پارامترهاي مورد اشاره از زانوي آسيب ديده افراد مبتلا قبل از اعمال چسب، در حين اتصال چسب به ناحيه زانو و پس از طي يك دوره چسب زني (2 تا 5 هفته) و نيز از زانوي سمت سالم بيماران و همچنين هر دو زانوي افراد گروه شاهد در خلال مرحله انقباض اكسنتريك (Eccentric) حركت خميدگي يك طرفه زانو (Single -leg squatting) به ثبت رسيد. يافته ها اختلاف معني داري بين ميانگين عددي VMO-VL onset در بين افراد گروه شاهد و مبتلايان به PFPS پيش از اقدام به چسب زني به چشم خورد (0/05 > P). همچنين ميانگين عدديVMO-VL onset پيش از اعمال چسب بر روي استخوان پاتلا (2/54 ميلي ثانيه، 4/35 = SD)، كاهش معني داري پس از يك دوره چسب زني (00/6- ميلي ثانيه،40/3 = SD) پيدا كرد (05/0 > P). با اين وجود هيچ گونه اختلاف معني داري بين مقدار فعاليت نسبي ماهيچه هاي VMO و VL مربوط به زانوي آسيب ديده بيماران مبتلا بهPFPS، پاي سالم آنان و همچنين افراد سالم گروه شاهد بين وضعيت هاي گوناگون چسب زني مشاهده نگرديد (0/05 < P). بحث: كاسته شدن از مقادير عددي VMO-VL onset، كه به معناي انقباض سريع تر ماهيچه VMO نسبت به VL تلقي مي گردد، ممكن است در اصلاح وضعيت و راستاي استخوان پاتلا (Realignment) به عنوان يك عامل كمكي مطرح باشد. بنابراين شايد بتوان مكانيسم كاهش درد پس از استفاده از چسب پاتلا را با ايجاد تغيير در الگوي فعاليت زماني دو ماهيچه VMO و VL در بيماران مبتلا به سندرم درد مفصل پاتلوفمورال توضيح داد.

Introduction: Patellar taping has been shown to reduce pain level in subjects with patellofemoral pain syndrome (PFPS) however; the mechanisms of pain reduction have not completely been established following its application. The purpose of this study was to evaluate EMG activity of vasti during patellar taping. Materials and Methods: Both VMO-VL onset and VMO/VL amplitude of eighteen subjects with PFPS and eighteen healthy subjects as controls were measured by an EMG unit. This procedure was performed on the affected knee of subjects with PFPS, before, during and finally after patellar taping during unilateral squatting. The similar procedure was also performed on the unaffected knees of both groups. Results: The mean values of VMO-VL onset prior to taping (2.54 ms, SD 4.35 ms) were decreased significantly following a period of taping (-6.00 ms, SD 3.40 ms) (P < 0.05). There was also significant difference between the mean values of VMO-VL onset among controls (-2.03 ms, SD 6.04 ms) and subjects with PFPS prior to taping (P > 0.05). However, there were no significant difference between the ranked values of VMO/VL amplitude of affected and unaffected knees of PFPS subjects and controls during different conditions of taping (P > 0.05). Conclusion: Decreased values of VMO-VL onset may contribute to patellar realignment and explain the mechanism of pain reduction following patellar taping in subjects with PFPS