تأثير چگونگى هم جوارى توده و فضا در بلوك هاى ساختمانى بر رفتار حرارتى درون بنا

چگونگى قرارگيرى ساختمان درون ساختگاه، موضوعى است كه چندين دهه توجه معماران و شهرسازان را جلب كرده است. هدف از اين مطالعه، تأثير چيدمان واحدهاى همسايگى بر ميزان مصرف انرژى در داخل بنا است. در اين تحقيق ساختمان ها به صورت مجزا در نظر گرفته نمى شوند، بلكه به منزلة بخشى از يك بلوك شهرى و با توجه به واحدهاى همسايگى مطالعه مى شوند. در اين مقاله شش حالت از بلوكهاى ساختمانى از نظر ميزان مصرف انرژى سرمايشى در تابستان، انرژى گرمايشى در زمستان، و همچنين ميزان انرژى لازم براى روشنايى با يكديگر مقايسه مي شوند. براى مقايسة كيفى فضاها نيز به ارزيابى ميزان دسترسى به نور روز در حالات مختلف پرداخته مي شود. منطقة 7 شهر تهران به علت بافت فرسوده اش و تمايل ساكنين براى نوسازى براى انجام پژوهش انتخاب گرديد. به كمك نرم افزار جى آى اس مساحت، نسبت طول به عرض، و جهت گيرى زمين ها به صورت ميانگين محاسبه گرديد. نمودارهاى اين تحليل به كمك نرم افزار ديزاين بيلدر و انرژى پلاس به دست آمده اند. پس از بررسى هاى انجام شده، ساختمان هاى با حياط مركزى از لحاظ دسترسى به نور روز و ميزان مصرف انرژى براى روشنايى در زمستان و تابستان بهترين گزينه هستند. اين در حالى است كه از ديدگاه مصرف انرژى گرمايشى و سرمايشى، نمونه هاى خطى (حالت رايج ساخت وساز در ايران) بهترين گزينة انتخاب هستند.