بررسى ارتباط بين كاربر ى حمل ونقل و ميزان مصرف انرژى

گسترش سريع شهرها در اواخر قرن نوزدهم و اوايل قرن بيستم و به تبع آن، استفادة بى روية انرژى، شهرها را با مسئله اى به نام« بحران انرژى مواجه كرده است. در اين ميان حمل ونقل يكى از پرمصرف ترين بخش هاى مصرف انرژى، به خصوص انرژى هاى تجديدناپذير است. تكيه برتكنولوژي هاى جديد و استفاده از انرژى هاى نو، اگرچه مى تواند مؤثر باشد، به تنهايى نمى تواند مثمر ثمر واقع شود و مجموعى از تغييرات به منظور ايجاد تغيير الگوى شهرها براى كاهش استفاده از ماشين ضرورى مى نمايد. يكى از گام هاى اساسى براى كم كردن و يا بهينه كردن مصرف انرژى، تغيير در رفتار سفر است، اين تغيير مى تواند تأثير بسزايى در تغيير مصرف انرژى در كل داشته باشد. در اين بين يكى از مهم ترين عوامل تعيين كنندة رفتار سفر كاربرى زمين است. از اين رو اين پژوهش با هدف بررسى ارتباط بين كاربرى و رفتار سفر و درنتيجه كاربرى و ميزان مصرف انرژى انجام گرفته است. براى دستيابى به هدف مذكور و پس از مطالعات ادبيات جهانى، پنج مؤلفه از كاربرى عوامل تأثيرگذار بر كيلومتر سفر و نوع حمل ونقل و درنتيجه بر مصرف انرژى در شهر معين و استخراج شدند و براى بررسى صحت ارتباط هاى استخراج شده در نمونة موردى (شهر تهران)، از روش ها و تحليل هاى آمارى رگرسيون تك متغيره و چندمتغيره با بهره گيرى از امكانات نرم افزارى SPSSاستفاده شده است. يافته هاى تحقيق حاكى از تأثيرگذارى كاربرى زمين (اختلاط كاربرى، تعادل كاربرى، دسترسى به حمل ونقل، طراحى خيابان ها) بركيلومتر سفر و نوع حمل ونقل عمومى و درنتيجه بر مصرف انرژى در بخش حمل ونقل است.