تجلي سنت در معماري معاصر ژاپن تداوم حضور « ستون »، به عنوان عنصر داراي معنا در انديشه معماران ژاپن

فاقد عنوان و چكيده لاتين

يكي از دغدغه هاي معماران معاصر ژاپن، تعريف ارتباطي ميان سنت و مدرنيسم و به عبارتي چگونگي استفاده از سنت در معماري معاصر اين كشور مي باشد. مقاله حاضر به بررسي تجربه معماران اين كشور در برقراري تعامل ميان سنت و مدرنيسم مي پردازد. نگاه ويژة اين مقاله به طور مشخص به عنصر « ستون » به عنوان عنصري از معماري سنتي است، كه علاوه بر نقش ايستايي و فيزيكي، داراي نقش معنايي در ساختار معماري ژاپن مي باشد. هدف مقاله حاضر تببين چگونگي تجلي معنائي عنصر «ستون» در گفتمان معماري معاصر ژاپن و استفاده معنادار از آن در كالبدهاي نوين اين كشور است. اين پژوهش به روش بررسي اسنادي و تحليل محتوايي انجام يافته و ساختار بحث بدينگونه است كه ابتدا مفهوم ستون در فرهنگ و آيين ژاپني بررسي و سپس جايگاه آن در معماري سنتي اين كشور بحث شده و درنهايت با بررسي آراء و نظريات انديشمندان معاصر ژاپن، نوع رويكرد معماران متأخر اين كشور نسبت به عنصر ستون مورد تحليل قرار گرفته است. از نتايج پژوهش، تدقيق اين نكته است كه عنصر ستون در باورهاي سنتي مردم ژاپن نقشي روحاني و معنائي داشته، لذا در معماري سنتي اين سرزمين، به غير از نقش سازه اي، نقش مفهومي نيز داشته است. بدين سبب گاه معماران معاصر ژاپن به استفاده از اين عنصر تمسك جسته اند؛ اما در نحوه استنباط معنائي و استفاده از اين عنصر، بين آنها وحدت نظر و عمل حاصل نشد و هر يك به سياقي به اين امر نظر نموده اند.