مقايسه داروهاي اندانسترون، متوكلوپراميد و دگزامتازون در پيشگيري از تهوع و استفراغ در كودكان تحت عمل جراحي استرابيسم

Comparison of the Antiemetic Effects of Ondansetron, Metoclopramide and Dexamethasone in Children Undertaken Strabismus Surgery

زمينه و هدف: تهوع و استفراغ از عوارض مهم بعد از اعمال جراحي است كه براي بيمار ناخوشايند بوده و سبب تأخير در ترخيص و بروز عوارض ديگر مي‌شود. رويداد اين عارضه بعد از جراحي استرابيسم زياد است. روش‌هاي دارويي و غير دارويي متعددي براي پيش‌گيري از بروز اين عارضه به كار رفته است. هدف اين مطالعه مقايسه اثرات سه داروي اندانسترون، متوكلوپراميد و دگزامتازون در پيش‌گيري و يا كاهش تهوع و استفراغ به دنبال جراحي استرابيسم در كودكان بوده است. مواد و روش‌ها: در اين مطالعه كارآزمايي باليني دوسويه كور، 111 كودك و نوجوان 2 تا 15 ساله، كلاس ASA ( Physical Status Class ) I و II كانديد جراحي الكتيو استرابيسم به صورت تصادفي در 3 گروه اندانسترون، متوكلوپراميد و دگزامتازون قرار گرفتند. دگزامتازون در شروع عمل و به دنبال القاء بيهوشي و اندانسترون و متوكلوپراميد نيم ساعت قبل از خاتمه عمل تجويز گرديدند. بروز تهوع و استفراغ و نياز به درمان در ريكاوري (1 ساعت اول بعد از عمل)، 1 تا 6 ساعت، 6 تا 12 ساعت و 12 تا 24 ساعت بعد از عمل در پرسش‌نامه ثبت گرديد و توسط آزمون مجذور كاي و Kruskall-wallis مورد تحليل قرار گرفت. يافته‌ها: از نظر ميانگين سني، وزن و جنس تفاوت معني‌داري بين گروه‌ها وجود نداشت. در گروه دارويي اندانسترون كمترين ميزان تهوع و استفراغ بعد از عمل (8/7%) و كمترين ميزان نياز به داروي ضدتهوع و استفراغ (6/3%) مشاهده شد (در گروه دگزامتازون به ترتيب 6/12% و 5/13% و در گروه متوكلوپراميد 5/13% و 8/10%). نتيجه‌گيري: كاربرد داروي اندانسترون در جراحي استرابيسم با كاهش بروز تهوع و استفراغ، كاهش بستري مجدد و هزينه‌هاي درماني و رضايت بيشتر بيماران همراه است.

Background and Objectives: Post operative nausea and vomiting (PONV) are important complications of surgeries causing an unpleasant experience for many patients and may lead to a delays in the discharge from hospital. Different medical and non-medical interventions are applied to prevent this problem. In this study, we compared the antiemetic effects of ondansetron, metoclopramide and dexamethasone in children undertaken strabismus surgey. Materials and Methods: In this double-blind randomized clinical trial study, 111 children belonging to ASA class I and II between the age group of 2–15 years old and scheduled for elective surgery of strabismus were Ethical approval and written informed consent forms were obtained. The participants were then randomly divided into three groups; ondansetron, metoclopramide and dexamethasone. Dexamethasone was injected at the beginning of the operations, and the other two medicines were injected 30 minutes prior to the end of surgery. In the recovery wards, the frequency of nausea and vomiting and any therapeutic interventions for each patient were recorded at the following times; 1h, 1-6h, 6-12h, and 12-24h post-op. The obtained data was ultimately analyzed by Chi-squared and Kruskall statistical tests. Results: There was no significant differences among the three groups in terms of age, weight and sex. Patients in ondansetron group had the lowest frequency of PONV (7.2%) and the need for therapeutic interventions (3.6%). These values for dexamethasone group were 12.6%, 13.5% and for the metoclopramide group were 9%, 10.8% respectively. Conclusion: Ondansetron is associated with a lower rate of PONV, more satisfaction, less expenditure, and less therapeutic interventions.